- Een van die meer gewilde liedjies deur The Clash, hierdie een gebruik 'n baie ongewone tegniek: Spaanse lirieke wat die Engelse woorde weergalm.
Joe Ely, 'n Texas-sanger wie se 1978-album die Spaanse dele saam met Joe Strummer gesing het. Honky Tonk Maskerade het die aandag van The Clash gekry toe hulle dit in Engeland gehoor het. Toe Ely en sy orkes in Londen opgetree het, het The Clash na 'n vertoning gegaan en hulle na die optrede deur die stad geneem. Hulle het goeie vriende geword, en toe The Clash in 1979 na Texas gekom het, het hulle 'n paar vertonings saam gespeel. Hulle het in kontak gebly, en toe The Clash in 1982 na Amerika teruggekeer het, het hulle meer vertonings saam gespeel en Ely het by hulle in die ateljee aangesluit toe hulle opneem Bestry Rock by Electric Ladyland Studio in New York.
In 'n Songfacts-onderhoud in 2012 met Joe Ely het hy verduidelik: 'Ek sing al die Spaanse verse daaroor, en ek het selfs gehelp om dit te vertaal. Ek het hulle in Tex-Mex vertaal en Strummer het nogal Castiliaans Spaans geken, want hy het in sy vroeë lewe in Spanje grootgeword. En 'n Puerto Ricaanse ingenieur (Eddie Garcia) het 'n bietjie geur daarby gevoeg. Dit is dus om die vers te vat en dit dan in Spaans te herhaal.'
Toe ons vir Ely vra wie se idee die Spaanse deel was, het hy gesê: 'Ek het by die ateljee ingekom terwyl hulle besig was om die dele uit te werk. Hulle het al 'n paar uur aan die liedjie gewerk, hulle het dit redelik goed laat skets. Maar ek dink dit was Strummer se idee, want hy het net dadelik, toe dit by daardie deel kom, dadelik gesê: 'Jy ken Spaans, help my om hierdie dinge te vertaal.' (Lag) My Spaans was redelik Tex-Mex, so dit was nie 'n akkurate vertaling nie. Maar ek dink dit was bedoel om soort van grillerig te wees, want ons het nie regtig woordeliks vertaal nie.'
Volgens Strummer het Eddie Garcia, die klankingenieur, sy ma in Brooklyn Heights gebel en haar gekry om van die lirieke oor die telefoon te vertaal. Eddie se ma is Ecuadorianes, so Joe Strummer en Joe Ely het uiteindelik in Ecuadoriaanse Spaans gesing. - Ongeveer twee minute later kan jy Mick Jones hoor sê: 'Split!' Alhoewel dit klink asof dit 'n soort stelling kan wees wat met die liedjie verband hou, vertel Joe Ely aan Songfacts dat dit 'n baie meer quotidian betekenis gehad het. Ely het gesê: 'Ek en Joe het hierdie vertaling teruggeskree terwyl Mick Jones die hoofrol daarop gesing het, en ons het die eggo-deel gedoen. En daar was een keer toe die liedjie soort van opbreek in net die tromme net voor 'n kitaarparty. En jy hoor Mick Jones sê: 'Split!' Net baie hard, soort van kwaad. Ek en Joe het in die ateljee rondgesluip, agter in sy hokkie gekom waar hy alles afgeskei was, en ons het ingesluip en gespring en hom verskrik reg in die middel van die opname van die liedjie, en hy het net het na ons gekyk en gesê: 'Verdeel!' So ons hardloop terug na ons stemhokkie en hulle het nooit die opname gestop nie.'
- Die reël, 'As jy my van jou rug af wil hê' was oorspronklik die seksueel gelaaide reël 'Op jou voorkant of op jou rug.' In April 1982 is die bekende 60's vervaardiger Glyn Johns ingebring om die album af te sny en dit in 'n hoofstroomvriendelike enkel-LP te maak. Benewens die uitsny van dele van liedjies, het hy daarop aangedring dat Mick Jones hierdie lyn weer opneem, uit vrees dat Amerikaanse radiostasies nie aan 'n plaat met so 'n seksueel suggestiewe lyn sou raak nie.
Hierdie sessies as geheel was in slegte bloed, met Jones wat woedend was dat sy oorspronklike mengsels van sy liedjies teen sy wil uitgemoor is, en dit was dit gekombineer met ander faktore (soos die terugkeer van die kontroversiële bestuurder Bernie Rhodes) wat gelei het tot die afbreek van die groep en Jones se afdanking in 1983. - Mick Jones het vir die grootste deel geweier om betekenis aan die lirieke toe te ken. Hy het gesê in 1000 VK #1 Treffers deur Jon Kutner en Spencer Leigh: ''Moet ek bly of moet ek gaan?' het nie oor enigiets spesifiek gegaan nie en dit het my nie vooruitgeloop om The Clash te verlaat nie. Dit was net 'n goeie rock-liedjie, ons poging om 'n klassieke te skryf.'
Maar in 'n 2009 Rollende klip artikel op The Clash, die tydskrif beweer dat Jones hierdie liedjie geskryf het oor sy vriendin Ellen Foley, wat in die TV-reeks opgetree het Naghof en saam met Meat Loaf gesing op ' Paradise By the Dashboard Light .' Sy het in 2021 aan Songfacts gesê: 'Ek weet regtig nie of dit oor my gaan nie. Dit is egter 'n baie goeie liedjie, oor wie dit ook al gaan.'
Daar is ook bespiegel dat die liedjie 'n opmerking is oor Jones se posisie in die groep, wat sy afdanking in 1983 met meer as 'n jaar en 'n half vooruitloop. Strummer het in onderhoude daaroor nagedink, net soos Jones. Hy het in 1991 opgemerk 'Miskien het dit my weggaan vooruitgeloop', hoewel hy wel tot die gevolgtrekking gekom het dat dit meer waarskynlik oor 'n 'persoonlike situasie' gaan - vermoedelik sy verhouding met Foley. - Psychobilly is die punk weergawe van rockabilly; dit is 'n samesmelting-genre wat ook 'n lekker klank uit elemente van alles van doo-wop tot blues kry, maar met daardie punk-rand daarby. 'Moet ek bly of moet ek gaan?' lyk soos vroeë punk, amper retro-styl, en kan dus rockabilly genoem word. Meer as enigiets vergelyk dit baie mooi met The Cramps.
- 'Moet ek bly of moet ek gaan?' is moontlik een van die mees bedekte Clash-liedjies, aangesien dit een van die gewildste is. Van die groepe om hierdie liedjie te dek, sluit in Living Colour, Skin, MxPx, Weezer, en The Ukulele Orchestra of Great Britain. Anti-Flag het die liedjie by verskeie feesdatums in 2012 gedek, en meer onvergeetlike weergawes bestaan deur Die Toten Hosen en die Australiese popster Kyle Minogue. Dit verskyn selfs in 'Weird Al' Yankovic se 'Polkas On 45'-wisselslag - 'n opstyg op die 'Stars On 45 Medley'.
- As 'n Britse #1-enkelsnit, watter liedjie het dit as #1 op die Britse trefferlyste vervang? 'Doen die Bartman' deur Die Simpsons . Van trefferlyste gepraat, terwyl hierdie liedjie hul enigste #1 in die VK was, het The Clash selfs minder respek in die VSA gekry; hul hoogste ranglys op die Billboard was #8 vir ' Rock the Casbah '. Dit is ongelooflik as jy in ag neem hoeveel airplay hulle op die radio kry.
- Bekendgestel in The Clash se regstreekse stel in Parys in September 1981, 'Should I Stay or Should I Go?' het ongemaklik in die stel gesit nadat Jones afgedank is - dit was 'n uiters gewilde liedjie, so aanhangers het verwag dat dit gespeel sou word, maar die skrywer en sanger daarvan was nie meer in die groep nie.
Vir 'n rukkie in 1984 is dit uitgevoer met die nuwe kitaarspeler Nick Sheppard wat hoofsang sing, met die liedjie wat ontwikkel het in 'n aggressiewe Metal thrash met gebulderde Punk-styl koor. Op die ou end het The Clash Mark II die liedjie heeltemal laat vaar, alhoewel nie voor hulle ook 'n paar nare lirieke oor Jones bygevoeg het nie (soos wat algemeen was in die post-Jones Clash, ongelukkig). Twee veel meer verteenwoordigende weergawes is die weergawe van die liedjie wat in 1982 by Shea Stadium verfilm is (wat The Who ondersteun) vir die musiekvideo, en die weergawe van Boston in 1982 wat op die Van Hier Tot Ewigheid lewendige samestelling. - Ice Cube en Mack 10 het 'n rap-remake van hierdie liedjie vir die 1998 Clash-huldeblyk-album gedoen Brandende Londen .
- Dit is in Februarie 1991 weer as 'n enkelsnit vrygestel nadat dit in 'n Levi's-jeans-televisieadvertensie gebruik is. Dit het na #1 in die VK gegaan, maar het nie in die VSA opgeneem nie.
- Waanzinnig het Mick Jones 'n vokale voorbeeld van hierdie snit gebruik op een van sy post-Clash-projekte, Big Audio Dynamite. Jy kan dit op hul liedjie 'The Globe' hoor.
- Dit is 'n sleutelliedjie in die Netflix-reeks met '80's-tema Vreemde dinge . Dit is die eerste keer in die tweede episode (2016) gebruik, waar die karakter Jonathan Byers dit aan sy jonger broer, Will, voorstel om sy aandag af te lei wanneer hul ouers baklei, en vir hom sê dit sal sy lewe verander. Wanneer Will in 'n alternatiewe heelal ontvoer word, word die liedjie 'n manier vir hom om te kommunikeer, en 'n bron van vertroosting. Die liedjie word verskeie kere deur die reeks gebruik.
Om die regte te verseker, moes musiektoesighouer Nora Felder aan die orkes verduidelik hoe dit gebruik sou word. Deur toneelbeskrywings het sy hulle oortuig dat hulle die liedjie sou eer.
