- Die titelsnit van Neil Young se vyfde album, 'On The Beach', vind dat hy die aard van sy roem oorweeg en die innerlike onrus wat hy voel as gevolg van sy sukses bespreek.
'Ek het 'n klomp mense nodig,' kla Young, 'maar ek het hulle nie elke dag nodig nie.' Hierdie eenvoudige reël illustreer duidelik 'n konflik wat Young blykbaar geteister het sedert sy vroegste dae as 'n rockster. Hy smag soms na 'n gehoor, maar wil intens alleen by ander gelaat word. Hy wil ryk en beroemd wees, maar hy wil ook 'n gereelde ou wees en blykbaar nog altyd skuldgevoelens rondom geld gely. Deur dit alles weerstaan hy die realiteit dat alle roem en anonimiteit mekaar uitsluit, en geen mate van geween gaan dit verander nie. - Nog 'n onthullende reël in die liedjie is:
Al is my probleme betekenisloos
Dit laat hulle nie weggaan nie
Die gedagte weerspieël 'n algemene probleem wat deur ontevrede sterre gerapporteer word: hulle weet hulle is veronderstel om gelukkig te wees omdat hulle het waarna die meeste mense soek, maar dit vererger net hul eie skuldgevoelens en depressie.
Nadat Young hierdie gevoelens en sy vrees verken het dat die wêreld van hom 'wegdraai', eindig hy met die besluit om saam met sy 'bus en vriende na die stokke te gaan'. Dit was Young se beste ontsnapping regdeur sy loopbaan. - Die liedjie bevat verteenwoordigers van elke belangrike landmerk in Young se loopbaan tot op daardie stadium. Benewens Stray Gator Ben Keith op handtromme, is daar Ralph Molina van Crazy Horse wat tromme speel en Graham Nash van CSN&Y op elektriese klavier.
Dit is intrigerend om te dink dat Young hierdie rolverdeling bewustelik saamgestel het vir hierdie liedjie oor musikale roem, maar Young het nog nooit iets gesê om die idee te bevestig nie. Soos met Rockets-kitaarspeler George Whitsell wat op 'Vampire Blues' optree, is Young se redenasie vir die keuse van agtergrondmusikante 'n raaisel.
