- Hierdie liedjie kom van 'n samestelling van top-vlak liedjieskryf- en produksietalente. Elton John se liedjieskrywer, Bernie Taupin, het die lirieke geskryf, wat hy aan Martin Page gegee het, wat musiek by die woorde geplaas het en 'n demo gemaak het. Page, wat later 'n treffer met 'In the House of Stone and Light' gehad het, het aandag gekry nadat die KROQ-radiostasie in Los Angeles 'Dancing In Heaven (Orbital Be-Bop)' van Martin se groep Q-Feel begin speel het. Taupin, wat iemand anders as Elton John nodig gehad het om musiek vir hierdie liriek te skryf, het Martin gevra om dit te doen.
Nadat die demo gemaak is, besluit die vervaardigers van Starship, Dennis Lambert en Peter Wolf (nie die frontman van J. Geils nie) om die liedjie saam met die groep op te neem op voorwaarde dat hulle 'n paar veranderinge aanbring. Die belangrikste veranderinge was meer herhalings van die koor en die toevoeging van die DJ/omroeper wat die liedjie in San Francisco geplaas het ('Looking out over that Golden Gate bridge ...'), waar die orkes in die 60's gevorm het as Jefferson Vliegtuig word 'n belangrike bydraer tot die lewendige en eklektiese musiektoneel daar. Dit was 'n handige agtergrond vir die groep, wat by navraag oor die liedjie soms sou sê dat dit gebaseer was op 'n voorval in 1977 toe Jefferson Airplane nie 'n gratis konsert in Golden Gate Park in San Francisco mag speel nie ('n meer oortuigende antwoord as 'ons vervaardigers het die liedjie uit 'n paar demo's gekies').
As deel van die verwerking het Lambert en Wolf saam met Taupin en Page komponiste op die liedjie ontvang. Alhoewel hulle hul skrywers se krediete moes deel, het Taupin en Page gesê dat hoewel die veranderinge die liedjie van hul oorspronklike visie afgewyk het, dit Lambert en Wolf 'n baie gewilde aantrekkingskrag gegee het, en dat hulle die treffer waardeer. 'Dit sal waarskynlik help om my kinders universiteit toe te stuur,' het Taupin gesê. Page het bygevoeg: 'Dit was baie wys, want ek weet dat hulle 'n treffer wou hê. Ons ding is 'n bietjie meer esoteries. ' - Deur hierdie liedjie oop te maak met Grace Slick en Mickey Thomas wat die koor saam sing, het die vervaardigers van Starship die twee kragtige stemme gebruik (kyk na Thomas op die liedjie 'Fooled Around And Fell In Love') om 'n onmiddellike indruk te skep. Min bands het die vokale talent om dit uit die weg te ruim, maar deur die koor (met die titel) aan die voorkant te kry, het dit meer herhalings moontlik gemaak, wat 'n belangrike komponent is by die strukturering van 'n trefferlied.
- Die tussenspeler tussen die platejoggies was nie deel van die oorspronklike demo nie. Op daardie plek het die medeskrywer van die lied, Martin Page, 'n polisierapport geplaas waarin nuus oor 'n oproer in Los Angeles uitgesaai word - iets wat gebeur het toe hy die radio aanskakel en op soek was na iets om die deel van die liedjie te vul.
Die polisieverslag maak die lied baie onheilspellender en hou by die oorspronklike visie soos geskryf deur Bernie Taupin. Die vervaardigers van Starship het hierdie deel vervang deur 'n sonnige omroeper wat 'nog 'n heerlike sonnige Saterdag' neem en standaard DJ -patter lewer ('die stad wat rots, die stad wat nooit slaap nie!'), Wat die voorkoms van die lied verander.
Die DJ op die liedjie is Les Garland, wat destyds 'n uitvoerende hoof by MTV was - 'n goeie ou om te weet of jy jou video wil speel. Garland het nie net die video op MTV laat draai nie, hy het Grace Slick en Paul Kantner se dogter China Kantner 'n optrede op die netwerk gegee, wat haar die jongste VJ gemaak het wat hulle ooit gehad het. Slick en Kantner was vroeë lede van Jefferson Starship, en Slick was nog steeds by die orkes toe hulle hierdie liedjie opgeneem het. - Dit was die eerste enkelsnit wat onder die naam Starship vrygestel is. Die orkes vorm as Jefferson Airplane en gee hul eerste album uit in 1966. Nadat hulle in die vroeë sewentigerjare 'n paar personeelveranderinge ondergaan het, het hulle begin opnames as Jefferson Starship. Toe Paul Kantner die groep in 1984 verlaat, het regsverstrengeling daartoe gelei dat die band die 'Jefferson' laat vaar het en vorentoe gegaan het met Grace Slick as die enigste oorspronklike lid.
Met inagneming van die verskuiwing in die banddinamika, was die versreël in hierdie liedjie, 'Say ya don't know me, or herken my face' heel gepas. - Die liedjie het drasties verander van die oorspronklike demo, wat Martin Page gekomponeer het met die lirieke van Bernie Taupin. Die lied was 'n oproep van rebellie teen 'n korporasie wat rock en roll probeer verbied het in 'n denkbeeldige toekoms, maar teen die tyd dat Starship daarmee klaar was, klink dit meer na 'n viering van rockmusiek in San Francisco, hoewel dit baie luister na die lirieke openbaar wel sy wantroue.
Praat met Rollende klip In 2013 het Taupin gesê: 'Dit was 'n baie donker liedjie oor hoe die klublewe in LA doodgemaak word en lewendige optredes geen plek het nie. Dit was 'n baie spesifieke ding. As jy die oorspronklike demo gehoor het, sou jy die lied nie eens herken nie. '
Toe ons in 2014 met Martin Page gesels, verduidelik hy: 'Vir my is' We Built This City 'lewendige musiek wat uit die strate van LA verwyder is. Ons wil terugkeer na rock and roll en dit live speel. Toe ek dit geskryf het, het dit nog steeds die gevoel vir my asof hier iets fout is. Die korporasies het wonderlike lewendige musiek weggeneem. Daar word op ons gestempel, die rots is gestamp.
Die reël, 'ons het net die maat verloor', herhaal vir my die vernietigende bal. Dit verslaan lewendige musiek, dit word deur ondernemings en kommersialiteit vertrap.
Dit is dus 'n interessante ding. Die liedjie is so 'n kommersiële liedjie en is so gemaak en vat baie stok. Maar as u die lirieke diep bekyk - en eendag sal mense dit neem en na die demo luister wat ons gedoen het - dit het 'n onheilspellende gevoel daaroor. Soos Bernie sê, was die liedjie deur die jurie om die koor huis toe te laat kom, wat volgens my 'n baie, baie wyse besluit van die vervaardigers was. Ek stem saam met wat Peter Wolf gedoen het. Hy was 'n baie goeie ondersteuner van my musiek, en ek dink hulle het 'We Built This City' 'n treffer gemaak.
Maar as u stilstaan en na die lirieke en die verse luister, luister u nie na 'Mama Weer All Crazee Now' van Slade nie. Ons luister na iets wat baie gesofistikeerd is en daarop ingestel is om sommige van die donker kant van korporasies terug te hou. Dit is dus baie interessant dat as u die liedjie dieper kyk, u sal sien dat daar 'n donkerder druk daardeur is. ' - Toe Bernie Taupin vir Martin Page vra om die musiek vir hierdie liedjie te skryf, het hy hom ook 'n ander liriek gegee. Die een was 'These Dreams', wat na Heart gegaan het en ook 'n nommer 1 -treffer geword het. 'N Paar jaar later het Page meer sukses behaal toe hy saam met Go West se treffers' King of Wishful Thinking 'en' Faithful 'saamgeskryf het.
- In 2004, Blender Die tydskrif noem dit die ergste liedjie van alle tye en sê dat dit ''n ware weerspieëling is van wat rockmusiek in die' 80's prakties doodgemaak het, 'en betreur' die blote domheid van die lirieke '. Die artikel het baie aandag gekry toe dit voorgehou is USA Today .
Baie van hierdie vitriol kan toegeskryf word aan die transformasie van die orkes, wat sosiaal relevante protesliedjies in die 60's gelewer het en 'n stem was van die oorlog teen die oorlog. Teen die tyd dat hulle Starship was, was hulle gemotiveer deur massa -appèl eerder as deur politieke optrede, en hierdie lied was 'n uitdrukking van die verandering. - Toe hierdie nommer 1 tref, was Grace Slick die oudste vrou wat die hoofsang gesing het (gedeel met Mickey Thomas) op 'n nommer 1 -enkelsnit. Die titel is voorheen deur Tina Turner beklee vir ' Wat het liefde daarmee te doen , 'en is later deur Cher geëis vir' Believe '.
Paul - Detroit, MI - Sommige radiostasies speel weergawes van hierdie liedjie wat aangepas is by hul oproepbriewe. Een voorbeeld is die San Francisco -stasie 610 KFRC; Les Garland het 'n pasgemaakte patroon gedoen om die naam van die stasie in te voeg. Sommige radiostasies het Garland se stem vervang met hul eie DJ's om 'n plaaslike geur te kry.
- Dit het in 2014 teruggekeer na die Britse enkelspelkaart nadat dit vir 'n advertensie vir die 3 -mobiele diens gebruik is.
- Dit was die eerste Top 10 -treffer wat Bernie Taupin sonder Elton John geskryf het. Hy het voorheen saam met Elton geskryf en die nommer 12 'How You Gonna See Me Now' saamgestel met Alice Cooper en Dick Wagner.
- Die album titel, Knie diep in die Hoopla , kom uit 'n reël in hierdie liedjie.
- Die reël 'Die polisie het 'n verstikking' verwys na 'n omstrede saak in Los Angeles. Daar is regstappe teen die Los Angeles -polisiekantoor geneem en beweer dat hul taktiek om verdagtes te verstik gevaarlik is en verbied moet word. Uiteindelik is die departement in die meeste gevalle verban deur die departement.
Hierdie deel van die liriek gaan saam met die donker onderbou van die lied en die verband met Los Angeles. - Dit het 'n Grammy -benoeming ontvang vir die beste rock -vokale uitvoering deur 'n Duo of groep, maar verloor teen ' Geld vir niks 'deur Dire Straits.
- 'N Sensasie op sosiale media genaamd Mark Hoyle het hierdie lied in 2018 herwerk as' We Built This City ... On Sausage Rolls 'en dit onder die naam Ladbaby vrygestel. Dit was baie gewild en het daardie jaar die gesogte Kersfees nommer 1 in die Verenigde Koninkryk verdien.
- Grace Slick is nie 'n fan van hierdie lied nie. 'Het ons hierdie stad op rock and roll gebou? Daar is geen stad wat op rock and roll gebou is nie, 'spot sy Ongeknip tydskrif in 2020. 'As u van LA praat, is dit gebaseer op lemoene en olie en die filmbedryf. San Francisco, gebou op goud en handel. New York bestaan al langer as rock and roll. '
'Bernie Taupin het die liedjies geskryf oor klubs wat in LA sluit,' het Slick bygevoeg. 'Maar klubs gaan nie vir ewig sluit in 'n stad soos LA nie. Dit was dus 'n redelike dom liedjie. En in elk geval het almal gedink ons spog met San Francisco wat ons nie was nie. Ons het drie liedjies gehad wat in die 80's na nommer 1 gegaan het. Ek het nie die tekste van een van hulle geglo nie. '
