We Are The World deur die VSA vir Afrika

Dit was 'n voordeel -enkel vir slagoffers van hongersnood in Afrika. Dit het meer as $ 60 miljoen ingesamel, wat versprei is na Ethiopië, Soedan en ander verarmde lande.

Michael Jackson en Lionel Richie het hierdie lied geskryf, en Quincy Jones het dit vervaardig. Hierdie talentvolle trio was perfek vir die taak: Quincy Jones was die warmste vervaardiger in sy omgewing, en sy Rolodex (wat nou 'n kontaklys sou wees) was gevul met die grootste name in musiek; Richie het elk van die vorige sewe jaar liedjies geskryf wat op nommer 1 op die Hot 100 gegaan het ('We Are The World' het agt gemaak); Michael Jackson het die grootste album van 1984 gehad Riller (vervaardig deur Jones) en was die grootste ster ter wêreld.

Die USA For Africa -projek het begin as 'n idee wat die sanger Harry Belafonte vir 'n voordeelkonsert met swart musikante gehad het. Einde Desember 1984, op soek na kunstenaars om deel te neem, bel Belafonte vir Ken Kragen, wat 'n indrukwekkende talente -lys behartig het, waaronder Lionel Richie. Kragen het Belafonte oortuig dat hulle meer geld kan insamel en 'n groter impak kan maak met 'n oorspronklike liedjie; Belafonte stem in en Richie kom aan boord om te help.

Kragen het Quincy Jones gevra om te vervaardig, en Jones het Michael Jackson aangewys. Richie het Stevie Wonder betrek, en van daar af het die nuus gekom en baie lede van die musiekbedryf het aangemeld om te help. Die projek, van konsepsie tot opname, het ongeveer 'n maand geduur.

Hierdie all-star liefdadigheids-enkelsnit is gebaseer op Band Aid, die Britse groep Bob Geldof wat die jaar tevore saamgestel is om ' Weet hulle dis Kersfees? . ' Band Aid, wat Bono, Phil Collins, David Bowie, Paul McCartney en Sting ingesluit het, het as 'n sjabloon gedien en wys hoe 'n uiteenlopende groep beroemde kunstenaars op een dag bymekaar kan kom om 'n liedjie op te neem.
Dit is opgeneem in A&M Studios in Los Angeles op 28 Januarie 1985, die aand van die American Music Awards, wat in die nabygeleë Shrine Auditorium gehou is. Aangesien die kunstenaars almal in die stad was vir die toekennings, was dit baie makliker om hulle bymekaar te kry om die enkelsnit op te neem.

Die sterre wat solo’s gesing het, was, in orde, Lionel Richie, Stevie Wonder, Paul Simon, Kenny Rogers, James Ingram, Billy Joel, Tina Turner, Michael Jackson, Diana Ross, Dionne Warwick, Willie Nelson, Al Jarreau, Bruce Springsteen, Kenny Loggins, Steve Perry, Daryl Hall, Michael Jackson (weer), Huey Lewis, Cyndi Lauper en Kim Carnes. Bob Dylan en Ray Charles was ook op die liedjie te sien en het 'n close-up in die video gekry.

Harry Belafonte, wat die oorspronklike idee vir die projek gehad het, was in die koor, maar het nie 'n solo gekry nie, en het bygestaan by Bette Midler, Smokey Robinson, The Pointer Sisters, LaToya Jackson, Bob Geldof, Sheila E. en Waylon Jennings as agtergrond sangers.
Prince is gevra om by die projek aan te sluit en Quincy Jones het verwag dat hy daar sou wees, maar hy het nie gewys nie. Dit kan wees omdat hy 'n beleid teen opnames met ander dade het, of omdat 'n voorval met sy lyfwagte sy aandag vereis. Hy het wel 'n bydrae gelewer en 'n eksklusiewe snit met die naam '4 The Tears In Your Eyes' geskenk aan die opvolgvoordeelalbum, wat ook genoem is Ons is die wêreld .
Die 7-duim-enkelsnit (die radioweergawe) loop 6:22; 'n enkelsnit van 12 duim wat 7:19 loop, is ook vrygestel. Michael Jackson en Lionel Richie moes die liedjie so lank maak om soveel sangers as moontlik te akkommodeer - dit was 'n balans tussen om soveel sterresolo's in te haal en dit kort genoeg te hou vir lugspeel.
Quincy Jones was verantwoordelik vir die bestuur van die ego van al die sterre. Dit het baie glad verloop, aangesien baie bekende mense nie 'n reël kon sing nie. Die meeste sangers ken Jones persoonlik en respekteer sy wense dat hulle hul ego by die deur moet nagaan.
Voordat die sessie begin, besluit Jones waar almal gaan staan. Hy sit band op die vloer met die naam van elke sanger op. Daar was 'n 'geen ego' -beleid, maar Jones het sekere hoflikhede toegedien, soos om Diana Ross in die voorste ry te plaas.
Richie het die reël 'Ons is die wêreld, ons is die kinders' bedink, en Jackson het die meeste ander lirieke geskryf, wat handel oor die hulp van die gewer ('Ons red ons eie lewens'). Hierdie soort deernisvolle liedjieskryf verskyn in Jackson se latere werk op snitte soos ' Jy is nie alleen nie 'en' Genees die wêreld. '

Die liedjie het net twee verse en volg 'n basiese struktuur van vers-koor-vers-koor-brug-koor, maar in die ' haai Jude 'model, die laaste koor duur 'n rukkie, met Bob Dylan, Ray Charles, Stevie Wonder en Bruce Springsteen die stemme.

Daar is sewe sangers op die eerste vers, maar slegs drie op die tweede vers; die meeste solo's kom tydens die koorreëls. Musiekgewys is die liedjie nie so interessant nie, maar dit help om die aandag op die sangers te vestig, en die spervuur van verskillende stemme bring dit huis toe.
Dit het Grammy -toekennings gewen vir Song of the Year en Record of the Year.
Die enkelsnit het die verwagtinge ten opsigte van verkope oortref. 800 000 eksemplare is oorspronklik gestuur op 7 Maart 1985 en is die eerste naweek uitverkoop. Danksy die wye verskeidenheid sterrekragte, het radiostasies in verskillende formate die liedjie in wisselwerking gesit, en MTV het die video baie airplay gegee. Die enkelsnit het op 13 April na #1 in die VSA gegaan, waar dit vier weke gebly het. In die Verenigde Koninkryk het dit op 20 April die eerste plek behaal en twee weke gebly. Die liedjie was ook 'n nommer 1 R & B -treffer, wat op 4 Mei bo -aan die lys was en twee weke lank gebly het.
Die opnamesessie vir die koor (Quincy Jones het vooraf die instrumentale snitte opgeneem) het ongeveer 12 uur geneem, wat baie effektief is inaggenome die omvang van die projek. Sedert die opname na die American Music Awards plaasgevind het, het dit de facto as 'n partytjie gedien, met die kunstenaars wat vermeng en in sommige gevalle handtekeninge uitgeruil het. Teen 08:00 die volgende oggend het al die kunstenaars vertrek behalwe Lionel Richie, wat nog saam met Jones daar was.
Hierdie projek was eintlik 'n Amerikaanse poging, wat sinvol is, aangesien dit die aand van die American Music Awards opgeneem is. Die naam 'USA for Africa' het dit duidelik gemaak dat dit Amerika se antwoord op Band Aid is, en dit toon dat hongersnood in Afrika 'n internasionale bron van kommer is. Die enigste sanger wat deelgeneem het wat nie Amerikaans was nie, was Bob Geldof, wat daardie somer Live Aid met toneel in Londen en Philadelphia georganiseer het.
Billy Joel (van Rollende klip tydskrif, 15 Desember 2005): 'Die meeste van ons wat daar was, hou nie van die lied nie, maar niemand sou dit sê nie. Ek dink Cyndi Lauper het na my geleun en gesê: 'Dit klink soos 'n Pepsi -advertensie.' En ek het nie saamgestem nie. '
Soos voorgestel deur Harry Belafonte, sou USA for Africa 'n poging van Afro-Amerikaners wees om Afrikaners in nood te help, en die eerste groep kunstenaars wat aangemeld het, was swart. Toe Bruce Springsteen aan boord kom, het dit aan die projek 'n groter kulturele en musikale diversiteit gebied, soos meer rock -kunstenaars aangesluit het. Dit vorm ook 'n onselfsugtige gees: Springsteen het die vorige aand die Noord -Amerikaanse deel van sy Born In The USA -toer in Syracuse voltooi New York, vlieg die volgende dag na Los Angeles en ry self na die ateljee, omseil die American Music Awards.

Volgens Ken Kragen het Springsteen gehelp om spanning in die ateljee te onderdruk, aangesien die rockers nie tevrede was met die lied nie en besorg was oor hul geloofwaardigheid. Springsteen het geweier om kant te kies, en het met sy heelhartige deelname deur die voorbeeld gelei.
Michael Jackson, Stevie Wonder en Lionel Richie het 'n demo opgeneem met die koor en solo's wat op band opgeneem is en aan die kunstenaars versprei is, sodat hulle sou weet wat hulle in die ateljee moet sing. Baie het nie kans gesien om daarna te luister nie en het die liedjie vir die eerste keer gehoor toe hulle opdaag.
In sy vers haal Willie Nelson die Bybel verkeerd aan as hy sing: 'Soos God ons gewys het deur klippe in brood te verander'. Matteus 4 vertel ons dat die duiwel Jesus probeer kry het om 'n paar klippe in brood te verander, maar die Seun van God het geweier en gesê: 'Die mens leef nie van brood alleen nie, maar van elke woord wat uit die mond van God kom.'
Die sessie het in die vroeë ure verval toe Michael Jackson voorstel dat hulle na elke koorlyn 'n paar Afrika-klinkende stemme byvoeg. Stevie Wonder het ingelui met die idee dat hulle 'n paar reëls in Swahili byvoeg. Ray Charles - die enigste man wat die rang van Jackson en Wonder kon behaal - het 'n einde daaraan gemaak en vir Quincy Jones gesê om 'die klok te lui', wat beteken dat hy moet voortgaan.
Huey Lewis was veronderstel om net 'n deel van die koor te wees, maar hy het sy stem gekry omdat Prince nie opgedaag het nie. Lewis beskryf sy geluk om deel te wees van die projek, en sê: 'Ek was 'n gelukkige teef om daar te wees. Goddank dat ek baie treffers gehad het, want ek sou nie daar gewees het nie. '

Lewis het die grootste deel van die sessie langs Michael Jackson deurgebring, wie se lyn voor Huey se kant was. Lewis onthou dat Quincy Jones Jackson 'Smelly' genoem het omdat hy altyd so skoon was.
Om die instrumentale snitte te skep, gebruik Quincy Jones baie van dieselfde musikante waarop hy gewerk het Riller , insluitend Greg Phillinganes (klawerborde), John Robinson (tromme), Michael Boddicker (sintetiseerders), Paulinho da Costa (perkussie), Louis Johnson (bas), Steve Porcaro (sintetiseerders) en David Paich (sintetiseerders). Michael Omartian was ook 'n belangrike bydraer, wat op sleutelborde gekrediteer is en soms as 'n vervaardiger gelys is.
Volgens Quincy Jones was Cyndi Lauper die enigste kunstenaar wat 'n ontwrigting tydens hierdie lied veroorsaak het - haar armbande rammel langs die mikrofoon terwyl sy sing. Jones in 'n 2018 gesê Aasvoël onderhoud : 'Sy het 'n bestuurder na my toe laat kom en gesê:' Die rockers hou nie van die lied nie. ' Ek weet hoe dit werk. Ons het Springsteen, Hall & Oates, Billy Joel en al die katte besoek en hulle het gesê: 'Ons is mal oor die liedjie.' Daarom het ek [vir Lauper] gesê: 'Goed, jy kan maar klaarkom en weggaan.' En sy het elke keer gekyk omdat haar halssnoer of armband in die mikrofoon rammel. Dit was net sy wat 'n probleem gehad het. '
Dan Aykroyd was in die koor. Hy was 'n sanger in die semi-fiktiewe band The Blues Brothers, maar is genooi om die rolprentbedryf te verteenwoordig.
Op baie min uitsonderings (Ray Charles mag sy gids saambring), is slegs kunstenaars en bemanningslede in die ateljee toegelaat, met familielede, vriende en medewerkers wat na 'n ander kamer gestuur is (selfs die verloofde van Billy Joel, Christie Brinkley, is nie toegelaat nie) in). Dit beteken dat daar geen buffer tussen die supersterre was nie, van wie baie nog nooit ontmoet het nie.
Die grootste ster wat nie 'n uitnodiging gekry het nie, was Madonna Soos 'n maagd Die album het die lys gehaal en twee weke nadat 'We Are The World' opgeneem is, nommer 1 bereik. Ons raai dat dit 'n paar ongemaklike gesprekke veroorsaak het tydens die American Music Awards, waar sy genomineer is vir die gunsteling pop/rock -vroulike kunstenaar. 'Waar is die partytjie?' ... 'Uh, ons is almal moeg, so ek dink almal gaan huis toe om te slaap.'
John Oates het oor sy herinneringe aan die opname van hierdie lied gesê: 'Dit was regtig interessant en uniek. Wie weet, dit mag nooit weer in die geskiedenis gebeur nie. U het 'n paar van die grootste sangers ter wêreld in een kamer. Ons het die liedjie een keer afgeneem. Die volgende ding wat u weet, is dat hulle die band teruggee en dit was hoendervleis -tyd. Dit was 'n wonderlike ervaring. '
Richie en Jackson het groot musikale ambisies vir hierdie liedjie: hulle het na volksliedere uit verskillende lande geluister voordat hulle dit geskryf het. 'Ons het dit alles in 'n pot in ons koppe gesit en 'n ritme gekry wat bekend soos 'n wêreldlied klink,' het Richie gesê USA Today . 'Ons wou hê mense moet voel dat dit 'n bekende liedjie is.'
Op 5 April 1985 (Goeie Vrydag) het baie radiostasies regoor die wêreld hierdie liedjie gelyktydig om 10:50 EST gespeel. Hierdie poging is gelei deur skyfjoggies in Salt Lake City, Utah en Rome, Georgia.
Die liedjie is ingesluit op 'n album genaamd Ons is die wêreld , met liedjies van The Pointer Sisters, Steve Perry, Bruce Springsteen, Prince, Chicago, Tina Turner, Kenny Rogers en Huey Lewis & The News. Ook op die album is 'Tears Are Not Enough' van Northern Lights, 'n samewerking van Kanadese kunstenaars om hul deel vir die saak te doen. Die kunstenaars in die een sluit in Anne Murray, Bryan Adams, Geddy Lee, Gordon Lightfoot, John Candy, Joni Mitchell, Neil Young en Paul Shaffer.
Dit was nie die eerste keer dat Quincy Jones 'n beroemdheidskoor saamstel nie: Vir Donna Summer se snit 'State of Independence' in 1982, bring hy Lionel Richie, Michael Jackson, James Ingram, Kenny Loggins, Dionne Warwick en Stevie Wonder in, wat almal verskyn het op 'We Are The World.'
Lionel Richie was die gasheer van die American Music Awards die aand toe hierdie liedjie opgeneem is, en het vyf toekennings tydens die seremonie ingepalm, waaronder die gunsteling pop/rock manlike kunstenaar. Hy het die uitsending afgesluit met 'n pleidooi en gesê: 'Neem nou tyd om al die ander mense in die wêreld wat vanaand in die moeilikheid is, te voel. Aangesien daar soveel mooi mense is wat vanaand kyk, wil ek hê dat u moet weet dat die wêreld in die moeilikheid is, en dat daar mense is wat om u hulp roep. '

Richie moes om 10 uur by die repetisies vir die vertoning wees, so hy was bedroef toe die sessies 'We Are The World' begin het.

Michael Jackson, genomineer vir drie toekennings, het die seremonie oorgeslaan en vroeg na die ateljee gegaan om 'n voorsprong te kry.
'N Video van 30 minute waarin die vervaardiging van hierdie liedjie beskryf word, word genoem We Are The World - Die video -geleentheid is op VHS verkoop, met die opbrengs na die VSA vir Afrika. 'N DVD is in 2004 uitgereik, hierdie keer met ekstras soos 'n Karaoke -snit, Michael Jackson se gidssang en solo -snitte van Bruce Springsteen en Bob Dylan.
Op die Philadelphia Live Aid -verhoog het Lionel Richie, Dionne Warwick en Harry Belafonte saam met Cher, Melissa Manchester en Sheena Easton op die verhoog gekom om hierdie liedjie as die slotnommer op te voer. Op die Londense verhoog, 'Do They Know It's Christmas?' was die laaste liedjie.
Die USA for Africa -organisasie word bestuur deur Ken Kragen, wat gehelp het om die projek bymekaar te bring. As kunstenaarbestuurder hanteer Kragen baie logistiek, wat hom baie geskik maak vir die pos. Dit het 'n rukkie geneem voordat tantieme van 'We Are The World' ingestroom het, wat Kragen en sy personeel tyd gegee het om te beplan. Hulle het gefokus op die verskaffing van voedsel en voorrade aan organisasies wat 'n verbintenis tot die saak bewys het, en het getoon dat hulle die skenkings effektief kan gebruik. Omgekeerd is die verspreidings van Bob Geldof van Live Aid onder die loep geneem, aangesien Draai tydskrif berig dat skenkings gebruik is om 'n wrede diktator te finansier.

USA for Africa eindig nie met 'We Are The World' nie; Kragen het dit aan die gang gehou en in 1986 Hands Across America georganiseer, wat mense gevra het om hande te vat en 'n menseketting in die hele land te vorm in 'n poging om haweloses in Amerika te help. Die geleentheid is daardie jaar tydens die Super Bowl gepromoot in 'n advertensie met Bill Cosby en Lily Tomlin, wat verduidelik het: 'Verlede jaar was ons almal ontroer deur' We Are The World ', en saam het ons miljoene ingesamel vir hongersnood in Afrika. Maar nou gaan ons bymekaar kom vir Amerika. '

Hands Across America het sy eie temalied gehad, maar dit is geskryf deur skrywers en gesing deur ateljeesangers. Toe die geleentheid amptelik begin, sing deelnemers 'We Are The World', gevolg deur 'America The Beautiful' en eindig met die 'Hands Across America' liedjie.

Die organisasie USA for Africa werk steeds, grootliks gefinansier deur tantieme van 'We Are The World'.
Anders as 'Weet hulle dat dit Kersfees is', wat elke vakansieseisoen voorkom, word 'We Are The World' selde gespeel nadat dit vervaag het. Die liedjie moes egter nie uithouvermoë hê nie: dit is geskryf om spesifieke aksie op 'n spesifieke tydstip te inspireer, en dit het die doel bereik.
Op 12 Januarie 2010 is Haïti getref deur 'n aardbewing wat die land verwoes het en tot 'n dodetal van ongeveer 200 000 gelei het. 'N Nuwe weergawe van die liedjie is op 1 Februarie 2010 opgeneem om fondse in te samel vir die geteisterde Haïtiane.