- Dit was die eerste openlik politieke Beatles-liedjie. Dit was John Lennon se reaksie op die Viëtnam-oorlog.
- John Lennon het dit in Indië geskryf terwyl The Beatles by 'n transendentale meditasiekamp saam met The Maharishi was. Lennon vertel Rollende klip : 'Ek het daaraan gedink bo in die heuwels in Indië. Ek het nog steeds hierdie 'God sal ons red'-gevoel daaroor gehad, dat dit in orde gaan wees (selfs nou sê ek 'Hou vas, John, dit gaan regkom', anders sal ek nie vashou nie ) maar dis hoekom ek dit gedoen het, ek wou praat, ek wou my stuk oor revolusie sê. Ek wou vir jou, of wie ook al luister, sê om te kommunikeer, om te sê 'Wat sê jy? Dit is wat ek sê.''
- Revolusionêre volg verskillende benaderings om hul doelwitte te bereik. In 'n 1998 onderhoud met Ongesny , Yoko One het haar gedagtes gegee oor Lennon se benadering en hoe hy dit in hierdie liedjie uitgedruk het: 'John se idee van revolusie was dat hy nie die situasie wou skep waar wanneer jy standbeelde vernietig, jy 'n standbeeld word nie. En ook wat hy bedoel is dat daar te veel reperkussie in die gewone vorm van revolusie is. Hy het evolusie verkies. So jy moet 'n vreedsame metode gebruik om vrede te kry eerder as wat jy nie omgee watter metode jy neem om vrede te kry nie, en hy was baie, baie vasbeslote daaroor.'
- Daar is twee baie verskillende weergawes van hierdie liedjie: 'n stadige weergawe wat op verskyn Die Wit Album , en 'n vinnige, harde weergawe is as 'n enkelsnit vrygestel. In die stadige weergawe sê Lennon 'tel my in' sowel as 'tel my uit' wanneer hy na geweld verwys. Dit gee die liedjie 'n dubbele betekenis.
- Die vinnige weergawe is vrygestel as die B-kant van 'Hey Jude' in Augustus 1968, drie maande voordat die stadige weergawe op verskyn het. Die Wit Album . John Lennon wou hê dit moet die eerste A-kant wees wat op Apple Records vrygestel is, die etiket The Beatles het begin, maar Paul McCartney se 'Hey Jude' het die eer gekry.
- Daar is soveel weergawes van hierdie liedjie omdat Paul McCartney nie daarvan gehou het nie. Lennon wou regtig hê hierdie liedjie moes die 'A'-kant van die enkelsnit wees in plaas van 'Hey Jude', en het dit aanhou verander om met iets vorendag te kom wat Paul dit op sy manier sou laat sien. Hy het basies die liedjie geskryf omdat hy gevoel het dat hy in soveel rigtings getrek word deur verskillende mense, wat almal sy steun wou hê, polities. Dit was ook hy wat sy eie geloof in die rewolusie wat aan die gang was bevraagteken ... of hy 'uit' of 'in' was. In werklikheid het hy geskryf oor 'n rewolusie van die gees eerder as 'n fisiese 'in die strate'-revolusie. Hy het werklik geglo dat rewolusie uit innerlike verandering kom eerder as sosiale geweld. (Dit word in die DVD bespreek Die samestelling van die Beatles Songbook )
- Nike het dit gebruik vir advertensies in 1987 . Capitol Records, wat die uitvoeringsregte besit, wat beteken The Beatles-weergawe van die liedjie, is $250 000 betaal. Michael Jackson, wat die publikasieregte besit het, wat die gebruik van die woorde en musiek beteken, moes ook instem en is vir die liedjie betaal (Jackson het die regte op 251 Beatles-liedjies in 1985 verkry toe hy Paul McCartney vir hulle uitoorlê het en hul vriendskap verbreek het in die proses).
Die advertensies het 'n groot terugslag veroorsaak van Beatles-aanhangers wat gevoel het dat Nike die nalatenskap van John Lennon minag, wat waarskynlik beswaar sou gemaak het teen die gebruik daarvan, maar die advertensieveldtog, genaamd 'Revolution in Motion', was suksesvol en het Nike gehelp om hul mark uit te brei. deur gewone joggies, gimnasiumrotte en fietsryers te vertoon. 'Ons probeer die konsep van revolusionêre veranderinge in die fiksheidsbeweging bevorder en wys hoe Nike daardie veranderinge met produkontwikkeling vergelyk,' het die maatskappy gesê. 'As gevolg van hierdie 'revolusie' kon ons 'n sterk korrelasie met die musiek en die lirieke in die Beatles-liedjie trek.'
Dit was nie net aanhangers wat beesvleis met die advertensies gehad het nie: die oorlewende Beatles, saam met Yoko Ono (wat Lennon se boedel verteenwoordig), het Nike gedagvaar, wat selfs meer publisiteit aan die veldtog gebring het. Die advertensies het vir ongeveer 'n jaar geloop, en uiteindelik is 'n skikking in die regsgeding bereik. Soos jare verbygegaan het, het dit meer aanvaarbaar geword om liedjies in advertensies te gebruik, maar Beatles-liedjies het buite perke gebly, aangesien enige gebruik tot 'n regsgeding en vyandige reaksie deur aanhangers sou lei. Wat 'revolusionêr' van die Nike-advertensies was, was dat hulle die eerstes was om dit te doen.
In 2002, ' Wanneer ek 64 is ' is gebruik in 'n advertensie vir Allstate-versekering. Baie Beatles-aanhangers was nie tevrede nie, maar dit het nie naastenby die reaksie van die Nike-advertensies gekry nie, deels omdat dit nie 'n politieke liedjie was nie, maar ook omdat dit deur Julian Lennon gesing is, wat sy pa geïmpliseer het. - Op 4 September 1968 het The Beatles 'n promosiefilm vir hierdie liedjie en 'Hey Jude' by Twickenham Studios in Londen gemaak. Hierdie is geregisseer deur Michael Lindsay-Hogg, wat die vorige Beatles-video's gedoen het: ' Paperback Writer ' en ' Rain .'
Anders as daardie snitte, wat buite geskiet is, is die 'Hey Jude' en 'Revolution'-video's in 'n ateljee-omgewing geskiet en was bedoel om te lyk of die groep dit regstreeks opvoer. Hulle is albei op 8 September uitgesaai Ryp Op Sondag , 'n gewilde Britse program aangebied deur David Frost, wat by die Twickenham-skiet was om die snit vir die segment op sy program bekend te stel, wat dit laat blyk dat die groep regtig daar was.
Nog 'n redigering van die beeldmateriaal is later uitgesaai Top Van Die Pops , en nog een is in Amerika gewys op The Smothers Brothers Comedy Hour . Wanneer die Beatles-samestelling 1+ vrygestel is in 2015, is 'n gerestoureerde weergawe van die video by die stel ingesluit. - Voordat hierdie liedjie gebruik is om vir Nike te shill, was Yoko Ono goed daarmee om John Lennon se musiek in advertensies te gebruik; sy het 'Imagine' vir 'n Japannese advertensie gemagtig en gesê dat dit 'John se musiek toeganklik maak vir 'n nuwe generasie'. Nike het die lewende Beatles omseil, maar het na haar gegaan vir goedkeuring, aangesien die hoofsanger (die 'hoofuitvoerder') van 'n liedjie toestemming moet verleen kragtens sekere statute. As die bewaarder van Lennon se nalatenskap het dit ook gehelp om haar toestemming vir publisiteitsdoeleindes te kry. Nike het beweer die liedjie is gebruik 'met die aktiewe ondersteuning van Yoko Ono Lennon.'
- Hierdie is een van die Beatles-liedjies ('Help!' en 'In My Life' is ander voorbeelde) waar John Lennon se falsetto 'n verskyning maak. Hy neem dit hoog op vir die woord 'wees' in die reël, 'Jy weet dit gaan reg wees.'
- Nicky Hopkins het klavier gespeel. Wanneer The Beatles klawerborde nodig gehad het, het hulle gewoonlik Hopkins, Billy Preston of hul vervaardiger, George Martin, gebruik.
- Die vuil kitaarklank is geskep deur die kitare direk in die klankbord in te steek. Die kitaar het so kras geklink dat baie wat die 45 RPM-enkelsnit gekoop het, probeer het om dit terug te gee, omdat hulle gedink het dit was defekt. >> Voorstel krediet :
Dwight Rounds, skrywer van Die jaar wat die musiek gesterf het, 1964-1972 - Die woord 'Revolusie' word net een keer genoem, in die eerste reël.
- John Lennon wou hê dat sy koor 'n ongewone klank moes hê, en daarom het hy die meeste daarvan opgeneem terwyl hy op sy rug in die ateljee lê. Die bekende gil aan die begin is 'n dubbelspooropname van Lennon. >> Voorstel krediet :
Bertrand - Parys, Frankryk en Jonathon - Clermont, FL - Die weergawe op die haai Jude kompilasie, wat in Februarie 1970 in die VSA vrygestel is, was die B-kant van die 'Hey Jude'-enkelsnit. Die haai Jude kompilasie-album het 'n hoogtepunt bereik op #2 in die VSA en bestaan uit 'n versameling enkelsnitte en B-kante wat nie voorheen op Amerikaanse nie-klankbaan-albumvrystellings verskyn het nie. Die albumomslag is geneem by die laaste Beatles-fotosessie, by Lennon (later Starr se) landgoed in Ascot, Engeland. >> Voorstel krediet :
Bertrand - Parys, Frankryk - Thompson Twins het hierdie liedjie by die Philadelphia-verhoog van Live Aid op 13 Julie 1985 uitgevoer. Die konsert, wat geld ingesamel het vir hongersnoodverligting in Afrika, het 'n wêreldwye gehoor van minstens 1,5 miljard gehad. Thompson Twins is op die verhoog saamgevoeg vir die optrede deur Madonna (wat agtergrondsang en tamboeryn bygedra het), Steve Stevens (die beste bekend as Billy Idol se kitaarspeler) en Nile Rodgers, wat ook op kitaar was.
Thompson Twins het die liedjie op hul album ingesluit Hier is na Toekomstige Dae , wat 'n paar maande later vrygestel is en deur Rodgers vervaardig is. - Die Stone Temple Pilots het dit by Madison Square Garden uitgevoer as deel van die 2001 spesiale, Come Together: A Night For John Lennon's Words And Music. Hul weergawe is as 'n enkelsnit vrygestel, met die opbrengs wat aan liefdadigheid gaan.
