- Hierdie lied neem ons in die kop van 'n versteurde moordenaar. Dit het begin toe die sanger David Byrne besluit het om iets te skryf in die trant van Alice Cooper, wie se skokrok al die woede was. Byrne het begin met die eerste vers, wat 'n gevaarlike paranoia bepaal:
Dit lyk nie asof ek die feite in die oë kyk nie
Ek is gespanne en senuweeagtig en kan nie ontspan nie
Ek kan nie slaap nie, want my bed brand
Moenie aan my raak nie, ek is 'n regte draad
Die res van die liriek is nog meer wispelturig, met hierdie ou wat erken dat hy 'n sielkundige is en ons waarsku om te hardloop. Dit was uiteindelik baie meer introspektief as die meeste Alice Cooper -liedjies, maar net so geloofwaardig: hoewel Cooper 'n heeltemal ander man buite die verhoog is (Vince Furnier), is Byrne regtig die sosiaal ongemaklike genie wat hy in die uitvoering uitbeeld. Hy het nog nooit iemand vermoor nie (waarvan ons weet) maar kan die karakter oortuigend bewoon. - Dit was die eerste Talking Heads -liedjie. Dit is in 1973 geskryf by die Rhode Island School of Design (RISD), waar David Byrne en drummer Chris Frantz 'n band genaamd The Artistics gehad het. Toe Byrne die liedjie voorlê, verduidelik hy dat hy 'n Japannese gedeelte in die brug wil hê, maar toe hy 'n meisie wat die taal praat, vra om 'n paar moordende woorde te bedink, skrik sy begryplik. Frantz se vriendin, Tina Weymouth, het Frans gepraat, sodat hulle haar eerder 'n Franse deel vir die brug moes skryf. Sy put inspirasie uit die Norman Bates -karakter in die Alfred Hitchcock -riller uit 1960 Psycho , wat die volgende vers beïnvloed het:
As u 'n gesprek begin, kan u dit nie eers voltooi nie
Jy praat baie, maar jy sê niks
As ek niks te sê het nie, is my lippe verseël
Sê een keer iets, hoekom sê jy dit weer?
Byrne het 'n Franse reël in die koor opgeneem: 'Qu'est-ce que c'est?' (wat 'wat is dit' beteken) en dit gevolg met 'n stotterende waarskuwing:
Fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-fa-baie beter
Hardloop, hardloop, hardloop, hardloop, hardloop, hardloop, hardloop weg
Die eindresultaat is een van die bekendste liedjies oor 'n psigopatiese moordenaar, beïnvloed deur twee raakstene van die genre: Alice Cooper en die film Psycho . - Die Franse gedeelte in die brug vertaal grofweg in:
Wat ek daardie aand gedoen het
Wat sy daardie aand gesê het
Besef my hoop
Ek begin myself na 'n heerlike bestemming
Dit onthul dat die sielkundige moordenaar 'n vrou teiken, net soos Norman Bates gedoen het Psycho . - David Byrne en Chris Frantz het dit in 1974 'n paar keer saam met hul orkes The Artistics gespeel. Later daardie jaar, nadat Frantz en Tina Weymouth aan RISD (met grade in skilderkuns) gegradueer het, het hulle saam met Byrne in 'n slap woonstel in New York City ingetrek. Tina het hul baskitaarspeler geword, en hulle het hul nuwe groep die Talking Heads genoem. Vanaf Mei 1975 het hulle 'n paar optredes by die CBGB -opening vir die Ramones gekry. 'Psycho Killer' en 'n paar ander oorspronklikes, waaronder 'Warning Sign' en 'Love Goes to Building on Fire', was op hul stellys, afgerond met voorblaaie soos '96 Tears'. Hulle het die aandag van verskillende platemaatskappye gekry en uiteindelik by Sire Records geteken. Nadat die kitaarspeler Jerry Harrison by die groep gevoeg is, het hulle hul debuutalbum vrygestel, Praatkoppe: 77 , in 1977. 'Psycho Killer', wat as enkelsnit vrygestel is, was hul eerste treffer op die kaart en bereik in Maart 1978 #92.
- Dit word toegeskryf aan David Byrne, Chris Frantz en Tina Weymouth, en dit is die enigste lied op die debuutalbum van die Talking Heads wat nie as 'n solo -komposisie van Byrne verskyn nie. Liedjieskrywingskrediete het vinnig 'n knelpunt in die groep geword, aangesien Byrne die fokuspunt geword het en die indruk wek dat hy al die liedjieskryf self gedoen het. Frantz beweer dat hy die tweede vers aan 'Psycho Killer' geskryf het, maar Byrne het sy bydrae tot die liedjie afgemaak en vertel Mojo , 'Chris en Tina het my gehelp met 'n paar van die Franse goed.'
- Die 'fa fa fa'-gedeelte is verouderd van die Otis Redding-liedjie' Fa-Fa-Fa-Fa-Fa (Sad Song). ' Redding en ander soul sangers was 'n groot invloed op Talking Heads.
- Die Tom Tom Club, 'n groep onder leiding van die voormalige Talking Heads Tina Weymouth en Chris Frantz, speel dit gereeld tydens hul konserte, terwyl Tina die hoofsang sing. Die eerste Tom Tom Club -enkelsnit, 'Wordy Rappinghood', bevat ook 'n paar Franse lirieke wat deur Weymouth saamgestel is.
- 'Psycho Killer' was 'n keerpunt vir David Byrne omdat dit hom laat besef het dat daar 'n gehoor is vir sy eksentrieke liedjies. Hy het dit destyds as 'n 'simpel lied' beskou, maar daar was geen twyfel dat dit verband hou met gehore nie. Die liedjie het ook bewys dat Bryne, Frantz en Weymouth saam liedjies kon skep; nadat hulle dit geskryf het, het Byrne en Frantz 'Warning Sign' geskryf, wat op Talking Heads se tweede album beland het.
- Cello's laat alles meer onheilspellend klink, so die groep het 'n akoestiese weergawe opgeneem met Arthur Russell wat op die instrument speel. Dit is gebruik as die ander kant van die enkelsnit en verskyn op 'n paar versamelings.
- Daar was regtig 'n sielkundige moordenaar in die somer van 1977, maande voor hierdie liedjie vrygestel is. David Berkowitz, die 'Seun van Sam', het New Yorkers geskrik voordat hy op 10 Augustus gevang is nadat hy ses mense doodgemaak het. Baie mense vermoed die liedjie handel oor hom, maar dit is baie vroeër geskryf.
- Die film Talking Heads uit 1984 Hou op sin maak , geregisseer deur Jonathan Demme, word geopen met David Byrne wat die verhoog met 'n boombox binnegaan en daarna 'Psycho Killer' op akoestiese kitaar uitvoer, vergesel van die vooraf opgeneemde ritmesnit van die band. Vir die volgende liedjie 'Heaven' word die baskitaarspeler Tina Weymouth by hom aangesluit. Die tromspeler Chris Frantz tree in vir 'Thank You for Sending Me an Angel', die Jerry Harrison voltooi die orkes as hulle hul vierde liedjie 'Found A Job' doen
'Psycho Killer' verskyn ook op hul lewendige album uit 1982 Die naam van hierdie band is sprekende koppe . - Op 'n stadium het die vervaardiger Tony Bongiovi 'n kerfmes uit die kombuis in die ateljee gekry en Byrne gevra om dit vas te hou terwyl hy sing sodat hy in karakter kan kom. Hy het geweier.
Volgens Chris Frantz was Bongiovi, wat deur hul etiket aan hulle toegewys is, so moeilik om mee te werk dat die orkes laatnag-sessies sonder hom belê het deur die ingenieur Ed Stasium op te neem en te fasiliteer. - Kunstenaars wat hierdie liedjie dek, sluit in Barenaked Ladies, Phish, Brand New, Local H en Velvet Revolver.
- Die 2017 Selena Gomez -treffer 'Bad Liar' toon die baslyn van hierdie snit. David Byrne het geen probleem daarmee nie. 'Ek sou 'n probleem hê as iemand sê,' Dit moet die plek wees , 'wat 'n baie persoonlike liefdesliedjie is,' het hy gesê Rollende klip . 'Anders as dit, ja, hergebruik die goed.'
- Chris Frantz beskou dit as die definitiewe Talking Heads -liedjie, 'want dit is deurmekaar.' Hy het aan Songfacts gesê: 'Dit is 'n bietjie mal en 'n bietjie funky. Dit is soos Alice Cooper en Sam en Dave ontmoet. Dit tref die merk. '
