- Die Doobie Brothers se eerste treffer, 'Listen To The Music' is geskryf deur die groep se hoofsanger, Tom Johnston, wat ook kitaar op die snit gespeel het. Hy het aan Songfacts vertel hoe dit bymekaar gekom het: 'Dit was alles gebaseer op hierdie ietwat utopiese siening van die wêreld. Die idee was dat musiek die mens sou oplig na 'n hoër vlak, en dat wêreldleiers, as hulle in staat was om op een of ander groot grasgroen te gaan sit waar die son skyn en musiek sou hoor - soos die tipe wat ek speel - sou dink uit dat almal meer gemeen het as wat hulle nie in gemeen het nie, en dit was beslis nie die moeite werd om in so 'n slegte toedrag van sake te kom nie. Almal in die wêreld sal dus by hierdie standpunt baat. Net basies sal daardie musiek alles beter maak. En natuurlik het ek sedertdien soort van besef dit werk nie so nie.'
Johnston het gesien hoe die musiekbedryf dramaties verander - en vir die erger - sedert hy The Doobie Brothers in 1970 gestig het. Om te kyk hoe platemaatskappye misluk om kunstenaars behoorlik te ontwikkel, is 'n voorbeeld: The Doobie Brothers se selfgetitelde eerste album was 'n flop, maar Warner Brothers Records het by hulle vasgehou en hulle nooit gedruk om 'n treffer te produseer nie, en The Doobies het in 'n baie suksesvolle rockgroep ontwikkel. Radiostasies was slagoffers van deregulering en is in die 90's deur groot korporasies oorgeneem. Dit het gelei tot outomatisering en beperkings wat snitlyste en innovasie beperk het. Dan is daar die saak van die internet... - Johnston het baie klassieke Doobie Brothers-liedjies geskryf, insluitend 'China Grove' en 'Long Train Runnin'.' Dit was egter die enigste keer dat hy 'n kitaarlek gemaak het wat hy geweet het 'n treffer sou word. Johnston sê: 'Ek het in my slaapkamer in San Jose gesit. Ek het gedoen wat ek altyd doen, ek het al ure lank kitaar gespeel. Dit was so 2 of 3 in die oggend. Ek het die openingsriff gehad, en ek dink ek het al die akkoordveranderinge ook uitgepluis. Ek het Teddy (vervaardiger Ted Templeman) gebel, hom wakker gemaak en dit vir hom oor die telefoon gespeel, en hy was minder as entoesiasties. (lag) Ek dink dit was omdat ek hom wakker gemaak het. Maar hy het gesê: 'Wel, ja, dit kan redelik goed wees. Benodig 'n paar veranderinge.' Maar ons het nooit iets verander nie. Dit het gebly soos dit was, soos ek dit gehad het. Die akkoord verander en alles wat ons gemaak het is dieselfde. In die ateljee is die basparty bygevoeg deur Tiran (Porter), tromme is bygevoeg deur Mike (Hossack), en Pat (Simmons) het met 'n paar dele vorendag gekom en daardie banjo aan die einde ingesit. En dit was die tweede keer dat enigiemand ooit iets soos fasering op 'n rekord gebruik het. Die eerste keer was 'The Big Hurt' deur Toni Fisher. Maar dinge soos 'Long Train Runnin',' het ek gesê, 'Jy is mal. Dit sal nooit 'n enkeling wees nie.' En dit was.'
- Die refrein van hierdie liedjie is al baie keer vir radio-jingles gebruik.
- In Al Kooper se memoires Backstage Passe en Backstabbing Bastards , Kooper vertel hoe hy op die verhoog verskyn het as 'n gas vir 'n regstreekse vertoning deur The Doobie Brothers om hierdie liedjie te speel. Dit was op Oujaarsaand, 1978. Ná die vertoning het Kooper en The Doobie Brothers, plus 'n groupie of twee, vir 'n private partytjie afgetree, waartydens Kooper aan Demerol voorgestel is, waaraan hy later 'n verslawing beveg het. Op die volgende dag, wankelend van die babelaas, het Kooper net betyds by sy Los Angeles-pad tuisgekom om te ervaar - wat anders as die 1979 Malibu-aardbewing!
- Die Doobie Brothers het hierdie liedjie vir hul 2014 country-huldeblyk-album heropgeneem Suidwaarts . Die nuwe weergawe bevat 'n vokale bydrae van Blake Shelton, en het Hunter Hayes op kitaar. Die plaat is 'n versameling van die groep se grootste treffers met hoof- en agtergrondsang van 'n menigte country-kunstenaars sowel as Michael McDonald, wat van 1975-1982 by die groep was.
- Die Doobie Brothers het dit by die 2014 CMA-toekennings uitgevoer, gerugsteun deur Lady Antebellum se Hillary Scott, Hunter Hayes en Jennifer Nettles.
