- In hierdie lied haal Phil Collins sy frustrasies uit oor sy egskeiding van sy eerste vrou, Andrea Bertorelli.
Sy eerste solo-album was Gesigs waarde vrygestel in 1981 kort ná hul skeuring. Sommige van die snitte op daardie album, veral 'In The Air Tonight' en 'If Leaving Me Is Easy', vind hom uiting aan die ellende wat hy gevoel het deur die beproewing. Vir sy volgende album, Hallo, ek moet gaan! , het hy 'n ander koers gevat.
'Ek het briewe van prokureurs gekry wat vir ongelooflike dinge gevra het,' het Collins vertel Rollende klip .
Dit het hom verbitterd en gelate gemaak om dit agter hom te sit (hy het reeds begin uitgaan met Jill Tavelman, wat sy tweede vrou sou word), en in hierdie lied maak hy dit duidelik dat al word hy deur die modder gesleep, hy nie gee nie meer om nie. - Collins herhaal 'nie meer nie' 17 keer in die outro van hierdie liedjie, wat dit laat lyk asof hy 'n bietjie te hard probeer om ons te oortuig dat hy regtig nie omgee nie.
- Collins se eerste vrou Andrea kon dit nie verduur toe haar eksman liedjies soos hierdie vrygestel het wat hul probleme blootgelê het nie. Haar kant van die storie is dat Collins 'n 'kort lont en voorkeur vir argumenteer' gehad het, en dat hy vertrek het om te toer net nadat hul tweede kind in 1976 was en sy loopbaan bo sy gesin gekies het.
Praat met die Daaglikse pos in 2015 het sy gesê: 'Toe ek hom vra om op te hou praat en liedjies oor ons verhouding te skryf, het hy gesê hy het 'die artistieke lisensie om te skryf oor wat hy ook al wil'. Hy het basies te veel geld uit sy egskeiding gemaak om te bekommer oor my gevoelens of sy kinders se gevoelens.' - Hierdie is een van vier Phil Collins-liedjies (saam met 'Take Me Home', 'In The Air Tonight' en 'Long, Long Way to Go') wat in die TV-reeks gebruik is Miami vise . Collins het ook op die program verskyn en 'n dwelmhandelaar in die 1985-episode 'Phil the Shill' gespeel.
