- Graceland is die herehuis in Memphis, Tennessee waar Elvis Presley gewoon het; dit is waar Elvis begrawe is, en dit is nou 'n museum en gewilde toeriste-aantreklikheid. Paul Simon het sy liedjie 'Graceland' begin noem nadat hy met die snit vorendag gekom het, wat hom herinner het aan die Sun Records-klank waar Elvis opgeneem het.
Simon sê hierdie liedjie is 'n voorbeeld van 'hoe 'n samewerking werk selfs wanneer jy nie bewus is daarvan dat dit plaasvind nie.' Hy het in Februarie 1985 na Suid-Afrika gereis en saam met 'n verskeidenheid plaaslike musikante opgeneem. Een van hierdie sessies was met 'n trekklavierspeler genaamd Forere Motloheloa, wat op die liedjie 'The Boy in the Bubble' gespeel het. Hierdie sessies het 'n tromklank opgelewer waarvan Simon gehou het, wat hy in die 2012 beskryf het Graceland heruitgawe: 'Die tromme was soort van 'n reisritme in boeremusiek - ek is 'n groot Sun Records-aanhanger, en Sun Records in die vroeë 50's, middel 50's hoor jy wat baie klop, soos 'n vinnige Johnny Cash-tipe van ritme.'
Simon het 'n ritme-afdeling saamgestel wat bestaan uit drie Afrika-musikante: kitaarspeler Ray Phiri, fretless baskitaarspeler Baghiti Khumalo, en tromspeler Isaac Mtshali. Simon het vir Phiri die tromme gespeel en hom gevra om iets daaroor te speel. Phiri het sy weergawe van American Country op elektriese kitaar begin speel, wat akkoorde was wat nie gereeld in Afrika-musiek gebruik word nie: mineur akkoorde. Toe Simon hom vra hoekom hy dit speel, het Phiri geantwoord: 'Ek het net die manier waarop jy skryf nageboots.'
Simon het hom gevra om dit met 'n lek te oordoop, en saam met Khumalo en Mtshali het hulle met die basiese snit vorendag gekom. Simon het gesê: 'Die baan het 'n pragtige leegheid. Dit is wat my aan Sun Records laat dink het toe dit niks anders as slapback eggo en die liedjie was nie.'
Met Phiri wat sy benadering van die Amerikaanse land speel, en Baghiti wat 'n reguit Afrika-groef op bas speel, het Simon gevoel daar is 'n gemeenskaplikheid in die musiek, en hy het 'n liriek geskryf om dit uit te druk. - Simon het eers die woord 'Graceland' as 'n plekhouer-titel beskou totdat hy met iets beters vorendag kon kom - miskien iets wat met Afrika te doen het. Na 'n rukkie het hy besef die titel gaan nie weg nie, en hy het gemaklik daarmee geraak. Simon het gesê: 'Ek kon dit nie vervang nie. Ek het gedink, miskien is ek veronderstel om Graceland toe te gaan. Miskien is ek veronderstel om op 'n reis te gaan en te kyk waaroor ek skryf, en ek het.'
Simon beskryf daardie reis in die liedjie; hy het van Louisiana op Roete 61 na Graceland gery, en die lirieke was sy gedagtes van die platteland: 'Die Mississippi Delta skitter soos 'n nasionale kitaar.' Toe hy uiteindelik by Graceland kom, het hy die bekende toer geneem. - Dit is die titelsnit van Simon se suksesvolste album, wat meer as 15 miljoen kopieë verkoop het en 'n Grammy vir Album van die Jaar gewen het. Dit is 'n album wat hoofsaaklik op Afrika-musiek fokus, maar dit ondersoek ook ander vorme van nie-hoofstroommusiek, soos Zydeco. Simon beskou hierdie liedjie as minder Afrika-klinkend as meeste van die ander Afrika-gebaseerde snitte. Die enkelsnit het ook vir Simon sy derde Rekord van die Jaar-toekenning gewen - hy het voorheen gewen vir 'Mrs. Robinson' en 'Brug Over Troubled Water'.
Paul Simon se besoek aan Suid-Afrika was geen maklike taak nie, aangesien baie nasies die land geboikot het weens hul rassistiese apartheidsbeleid. Die Verenigde Nasies se Anti-Apartheidskomitee het egter sy pogings ondersteun aangesien hy slegs met swart Suid-Afrikaanse musikante opgeneem het en op geen manier met die regering saamgewerk het nie. Dit het sommige kritici nie gepaai nie, wat gevoel het dat die oortreding van sanksies pogings om verandering in die land te bewerkstellig ondermyn, ongeag sy artistieke bedoelings. Uiteindelik het die Graceland-projek gehelp om bewustheid van die apartheidstryd te verhoog en baie Suid-Afrikaanse musikante aan 'n globale gehoor bloot te stel. Die sanksies is hoofsaaklik ingestel om te verhoed dat vermaaklikheidskunstenaars winsgewende optredes by die Sun City-oord optree, en Simon het niks gedoen om die korrupte regering daar te ondersteun nie. - Wat die lirieke betref, 'Daar is 'n meisie in New York City wat haarself die menslike trampolien noem,' het Simon verduidelik SongTalk tydskrif: 'Daardie reël het by my opgekom toe ek verby die Museum van Natuurgeskiedenis gestap het. Vir geen rede waaraan ek kan dink nie. Dit is nie verwant aan enigiemand nie. Of enigiets. Dit het my net snaaks geraak. Alhoewel dit 'n beeld is wat mense onthou, praat hulle oor daardie lyn. Maar regtig, wat my geïnteresseer het, was die volgende reël, want ek het die woord 'Graceland' gebruik, maar dit was nie in die refrein nie. Ek was besig om 'Graceland' in 'n vers terug te bring. Wat een van die dinge is wat ek uit Afrika-musiek geleer het: die samevatting van temas kan op verskillende plekke kom.'
- Simon verduidelik die World Music-komponent van hierdie liedjie in die albumheruitgawe en verduidelik: 'Die deel van my wat 'Graceland' in my kop gehad het, dink ek het onbewustelik gereageer op wat ek die eerste keer in die tromme gehoor het, wat 'n soort Sun Records was. /country/blues amalgaam. Wat Ray gedoen het, was om sy gehoorherinneringe te meng van wat Amerikaanse land was en watter soort akkoordveranderinge ek gespeel het. Die hele liedjie is dus eintlik een klank wat 'n reaksie ontlok, en dit het uiteindelik 'n liriek geword wat in plaas daarvan om oor 'n Suid-Afrikaanse onderwerp of 'n politieke onderwerp te handel, 'n reisende lied geword het. Dis eintlik die geheim van Wêreldmusiek is dat mense na mekaar kan luister, assosiasies gemaak het en hul eie musiek kan speel wat klink asof dit in 'n ander kultuur pas.'
- Etlike maande na die aanvanklike opnamesessies is die Nigeriese pedaalstaalkitaarspeler Demola Adepoju by die snit gevoeg. Dit het 'n bekende klank aan beide Amerikaanse en Afrika-musiek bygevoeg, aangesien die pedaalstaalkitaar 'n gewilde instrument in Wes-Afrika is.
- Hierdie liedjie het die toets van die tyd deurstaan, maar toe dit as 'n enkelsnit vrygestel is, het dit net op #82 in die VSA gelys en nie die trefferlyste in die VK gekraak nie. Dit het nie netjies in enige radioformate soos 'You Can Call Me Al' gepas nie, so dit het nie trefferpotensiaal gehad nie. Dit het wel 'n gehoor gevind as deel van die album, wat na #1 in die VK gegaan het en vir byna twee jaar op die trefferlyste gebly het. In Amerika het die album 'n hoogtepunt bereik op #3, maar het vir 97 weke op die ranglys gebly.
- Volgens 'n artikel in die London Times , deel van hierdie liedjie is 'n weergawe van Paul Simon se huweliksverbrokkeling met sy eerste vrou Peggy Harper. Die negejarige 'reisgenoot' waarna hy verwys, is hul seun Harper, wat drie jaar later, op die ouderdom van 12, sy pa vergesel het op die Graceland toer. Harper Simon, gebore in 1972, het ontwikkel tot 'n sanger-liedjieskrywer. Hy het met sy stiefma Edie Brickell saamgespan vir die 2008-album Swaar sirkels , en het 'n jaar later sy eerste solo-album vrygestel, wat genoem word Harper Simon .
- Don en Phil Everly van die Everly Brother het rugsteun op hierdie snit gesing. Paul Simon en sy musikale vennoot Art Garfunkel het die Everlys verafgod en hul liedjie 'Bye Bye Love' opgeneem vir hul Brug oor onstuimige water album. Simon het gesê hy het 'Graceland' as ''n perfekte Everly Brothers-liedjie' gehoor.
- In 'n 1993-onderhoud op Larry King Regstreeks , Simon het gesê dit was sy gunsteling liedjie.
- Die B-kant van die enkelsnit was ' Hearts And Bones ', wat gevind kan word op die album met dieselfde naam, wat drie jaar voor Graceland .
- Simon se tweede vrou, Carrie Fisher, was die onderwerp van sommige van die liedjies op sy 1983 Harte en bene album, insluitend die titelsnit. Hulle is daardie jaar getroud, 'n jaar later geskei, maar het dwarsdeur die 80's 'n aan-en-af-verhouding behou. Visser vertel Rollende klip , ''Graceland' het 'n deel van ons daarin.'
