- Hierdie liedjie gaan oor hoe dit is om beroemd te wees. Bowie het sy gedagtes oor die onderwerp in 'n 2003-onderhoud met Uitvoerende Liedjieskrywer tydskrif: 'Roemheid self bied jou natuurlik niks meer as 'n goeie sitplek in 'n restaurant nie. Dit moet nou al redelik bekend wees. Ek is net verbaas hoe roem voorgehou word as die wees alles en eindig alles, en hoeveel van hierdie jong kinders wat op die publiek afgedwing word, is ingepraat met hierdie idee dat enigiets wat nodig is om beroemd te wees, in orde is. Dit is 'n hartseer toedrag van sake. Hoe arrogant en ambisieus ek ook al dink ons in my generasie was, ek dink die idee was dat as jy iets regtig goed doen, jy beroemd sal word. Die klem op roem self is iets nuuts. Nou is dit, om beroemd te wees, moet jy doen wat nodig is, wat glad nie dieselfde is nie. En dit sal baie van hulle met hierdie leë gevoel laat. Dan weer, ek weet nie of dit sal wees nie, want ek dink baie van hulle is werklik redelik tevrede. Ek ken 'n paar persoonlikhede in Engeland wat basies bekend is daarvoor dat hulle beroemd is. Hulle het soortvan aanvanklik uit die popwêreld gekom, maar hulle is baie bly om oral afgeneem te word en hul kinders te wys en dit is vir hulle 'n loopbaan. 'n Loopbaan van soos om daar te wees en op te daag en te sê: 'Ja dis ek, die bekende meisie of ou' (lag). Dit is soos: 'Wat wil jy hê?' Dis so Warhol. Dit is so leeg soos dit. En dit is vir my 'n groot bekommernis. Ek dink dit het verskriklike dinge aan die musiekbedryf gedoen. Daar is so baie gemors, drentel daar buite.'
- John Lennon het gehelp om hierdie liedjie te skryf – hy het met die titel vorendag gekom en ook die agtergrond 'Fame'-dele in die hoë stem gesing. Hulle het aan die liedjie begin werk toe Bowie Lennon na die ateljee genooi het, en Lennon het ritmekitaar gespeel op 'n jamsessie wat tot hierdie snit gelei het. Bowie het Lennon minder as 'n jaar tevore ontmoet by 'n partytjie wat deur Elizabeth Taylor gehou is. Lennon was een van Bowie se afgode, en hulle het goeie vriende geword.
- Bowie het gereeld gesprekke met Lennon gehad oor hoe roem dele van hul lewens weggeneem het. In dieselfde onderhoud het Bowie gesê: 'Ons het oor bestuur gepraat, en dit het soort van daaruit gekom. Hy het vir my gesê: 'Jy word deur jou huidige bestuurder geskaaf' (lag). Dit was basies die lyn. En John was die ou wat my oopgemaak het vir die idee dat alle bestuur kak is. Dat daar nie iets soos goeie bestuur in rock 'n' roll is nie, en jy moet probeer om dit daarsonder te doen. Dit was op John se aandrang dat ek regtig sonder bestuurders klaargekom het en mense begin kry het om spesifieke werke vir my te doen, eerder as om myself vir altyd by een ou weg te teken en hom 'n stukkie van alles wat ek verdien te laat vat. Gewoonlik, nogal 'n groot stuk, en het hom regtig nie baie doen nie. Dus, as ek 'n sekere publikasie-ding gedoen het, sou ek 'n persoon inbring wat in daardie area spesialiseer, en hulle sou, op 'n een-werk-basis, vir my werk en ons sou die ooreengekome fooi bereik. En ek het begin besef dat as jy slim is, jy soort van weet jy is die moeite werd, en as jy kreatief is, weet jy wat jy wil doen en waarheen jy op daardie manier wil gaan. Watter ekstra ding is hierdie bestuurder veronderstel om vir jou te doen? Ek neem aan in die ou dae was dit [in 'n hokey New York-stem] 'Get you breaks!' (lag). Ek weet selfs nie mooi wat bestuurders veronderstel is om te doen nie. Ek dink as jy net 'n bietjie intelligensie het, gaan jy weet wat jy is en waarheen jy wil gaan. Sodra jy dit weet, bring jy net spesifieke mense in vir spesialiswerk. Jy hoef nie uiteindelik jou lewe weg te teken aan een of ander dwaas wat net daar is om die jassterte vas te gryp nie.'
- Bowie se kitaarspeler Carlos Alomar het met die kitaarriff vorendag gekom. Dit was gebaseer op 'n liedjie genaamd 'Foot Stompin'' deur The Flares, wat Bowie op toer uitgevoer het. 'In funk-musiek, wat jy wil doen, is om baie gate neer te sit,' onthou Alomar Mojo tydskrif van die liedjie se instrumentasie, 'laat 'n bietjie spasie vir iemand om in te kan dans. Lennon het akoestiese kitaar gespeel en ons het dit omgekeer en dit is die suigklank wat jy aan die begin hoor.'
'Toe sit ons groot galm op David se riff,' het hy voortgegaan. 'Soos om na 'n ontspanningsentrum te gaan wanneer dit leeg is, jou versterker en jou kitaar te neem - en daardie kamer vol te maak.' - Dit was Bowie se eerste groot treffer in Amerika, en ook sy eerste wat beter gevaar het in die VSA as die VK. Hy het 'n paar Britse treffers voor hierdie gehad, insluitend 'Rebel Rebel', 'Life On Mars' en 'Diamond Dogs'.
- Bowie: 'Roem kan interessante mans vat en middelmatigheid op hulle afdwing.'
- Dit is opgeneem by die Sigma Sound-ateljees in Philadelphia, waar baie sielklassieke uit die 70's gemaak is. Bowie wou hê die album moet 'n ritme en blues-gevoel hê, en hy het die klank wat hy geskep het, 'Plastic Soul' genoem.
- Bowie fluister iets aan die einde. Daar word gerugte dat dit óf 'Bring soveel pyn' óf 'So gay voel, gay voel' is.
- Bowie het dit en 'Golden Jare' opgevoer Soul Trein in 'n episode wat op 4 November 1975 uitgesaai is, wat hom een van die eerste wit kunstenaars maak wat op die program verskyn het. Bowie het na bewering 'n paar drankies gedrink voordat hy verder gaan om sy senuwees te kalmeer.
- Dit is hergemeng as 'n Techno-weergawe vir die Mooi vrou klankbaan. Dit is hertitel 'Fame '90'. Hierdie weergawe is ook op die album ingesluit Changesbowie toe dit weer uitgereik is.
- Aan die einde van hierdie liedjie word 'Fame' 23 keer herhaal, elke 'Fame' is 'n ander noot. Die herhalings van 'Fame' strek oor 'n ongelooflike vier oktawe. >> Voorstel krediet :
Annabelle - Eugene, OR - In een van Bowie se eerste Amerikaanse TV-optredes het hy dit opgevoer Die Cher Show in 1975. >> Voorstel krediet :
Bertrand - Parys, Frankryk - Toe hierdie liedjie geskryf is, was Bowie onder kontrak met MainMan Records en Tony DeFries. Geld is wanbestuur ná verskeie toere, wat Bowie laat staan het om uitgawes terug te betaal wat verskuldig is. Bowie het hierdie liedjie geskryf in reaksie op die hele finansiële beproewing. Nie te lank daarna nie, het Bowie DeFries op John Lennon se voorstel afgedank. >> Voorstel krediet :
Thomas - Marion, IN - Ingenieur Eddie Kramer herroep na Ongesny : 'Die storie is dat Carlos Alomar besig was om die riff wat 'Fame' geword het, te stamp en Bowie het ingestap en gesê: 'Oi, ek wil dit hê,' en dit het die proses begin.'
- Die 'Fame '90'-remix word ook in die 1995-riller gebruik Copycat terwyl die moordenaar sy slagoffer in 'n gay-kroeg op nul stel.
- Die einde van die liedjie word beklemtoon deur die gerammel van 'n vibraslap, 'n perkussie-instrument wat bestaan uit 'n stywe draad wat 'n houtbal verbind met 'n hol boks vol metaaltande. Voor 'Fame' het dit in The Lemon Pipers se 'Green Tambourine' en The Jimi Hendrix Experience se 'All Along The Watchtower' verskyn.
