- 'n Protesliedjie oor politieke kwessies van die '60's, baie radiostasies het geweier om 'Eve Of Destruction' te speel as gevolg van sy anti-regeringslirieke. Daar was egter 'n positiewe kant aan hierdie kontroversie, aangesien dit belangstelling in die liedjie geprikkel het en dit na #1 in die VSA gestuur het.
Die liedjie neem rassisme, skynheiligheid en onreg aan op 'n wisselvallige tyd in die Amerikaanse geskiedenis. Die sluipmoord op die Amerikaanse president John F. Kennedy in 1963 was 'n groot invloed op die liriek. - Dit is geskryf deur die 19-jarige P.F. Sloan, wat 'n personeelliedjieskrywer by McGuire se etiket was en voortgegaan het om The Grass Roots te vorm. Sloan het op sy webwerf geskryf: 'Die liedjie 'Eve of Destruction' is in die vroeë oggendure tussen middernag en dagbreek in die middel van 1964 geskryf. Die mees uitstaande ervaring wat ek gehad het toe ek hierdie liedjie geskryf het, was om net vir die tweede keer 'n innerlike stem in myself te hoor. Dit het gelyk of dit inligting bevat wat niemand anders kon gehad het nie. Ek was byvoorbeeld besig om hierdie reël in potlood neer te skryf 'dink aan al die haat wat daar in Rooi Rusland is.' Hierdie innerlike stem het gesê 'Nee, nee dit is Rooi China!' Ek het begin stry en daarmee worstel tot byna uitputting. Ek het gedink Rooi Rusland is die mees uitstaande vyand van vryheid in die wêreld, maar hierdie innerlike stem het gesê die Sowjetunie sal voor die einde van die eeu val en Rooi Sjina sal tot ver in die nuwe eeu betrokke raak by misdade teen die mensdom! Hierdie innerlike stem wat binne-in elkeen van ons is maar deur die gebrul van ons gedagtes verdrink word! Die liedjie het 'n aantal kwessies bevat wat destyds vir my ondraaglik was. Ek het dit geskryf as 'n gebed tot God vir 'n antwoord.
Ek het gevoel dit is 'n liefdeslied en geskryf as 'n gebed, want om 'n siek te genees, moet jy weet wat siek is. In my jeugdige ywer het ek nie besef dat dit as 'n aanval op The System beskou sou word nie! Voorbeelde: Die media het die liedjie opskrif as alles wat verkeerd is met die jeugkultuur. Eerstens, wys die liedjie is net 'n hack-liedjie om geld te maak en dus geen rede om die vrae te hanteer nie. Bewys die 19-jarige skrywer is 'n kommunistiese dupe. Aanval die sanger as 'n papegaai vir die skrywer se woord. Die media het beweer die liedjie sal klein kindertjies bang maak. Ek het deur hierdie lied gehoop om 'n dialoog met die Kongres en die mense te open. Die media het my van alle nasionale televisieprogramme verbied. Vreemd genoeg het hulle nie vir Barry verbied nie. Die Verenigde State het bedreig gevoel. So enige positiewe druk op my of Barry is as onpatrioties beskou. Heelwat malligheid, soos ek dit onthou! Ek het aan die pers gesê dit is 'n liefdeslied. ’n Liefdeslied vir en vir die mensdom, dis al. Dit het Barry se loopbaan as kunstenaar verwoes en oor 'n jaar sou ek ook uit die musiekbedryf gedryf word.' - Dit is oorspronklik opgeneem deur The Turtles, wat dit vroeër in 1965 op hul eerste album vrygestel het. The Turtles het dit nie as 'n enkelsnit vrygestel nie, en McGuire se weergawe het die treffer geword. Aangesien bestuursprobleme en personeelveranderinge The Turtles geteister het, het hulle uiteindelik besluit om dit in 1970 as 'n enkelsnit vry te stel, kort voordat hulle uitmekaar is. Dit was hul laaste liedjie op die kaart, wat #100 bereik het. >> Voorstel krediet :
Andrew - Ventura, CA - McGuire was in The New Christy Minstrels voordat hy as solokunstenaar opgeneem het. Hy het 'n paar treffers saam met die groep gehad, insluitend 'Green Green' en 'Saturday Night', maar dit was sy enigste treffer as 'n solo-kunstenaar. Sloan verduidelik: 'Barry McGuire het pas die groep verlaat en was op sy eie en op soek na materiaal om op te neem. Hy het by my uitgewersmaatskappy beland en daar is vir hom gesê daar is 'n eienaardige liedjieskrywer na wie hy dalk wil luister. Nou, Barry het nie so baie van die liedjie 'Eve of Destruction' gehou nie. Hy het 'n paar ander liedjies van my beter gehou. Een in die besonder genoem 'What's Exactly The Matter With Me', wat oorspronklik die A-kant van die plaat was. Toe hy gereed was om op te neem, het hy vier liedjies gekies en 'Eve' was die 4de wat opgeneem is, as daar tyd was. As jy na die opname luister, jaag hy sing deur die liriek as gevolg van die tydsbeperkings en hy het dit vir die eerste keer gelees van 'n stuk papier waarop ek die liriek geskryf het! Goed. McGuire se rekord word vrygestel, maar 'Eve' is die B-kant. Iewers in die Groot Middeweste van Amerika het 'n DJ per ongeluk die verkeerde kant gespeel! So soos jy kan sien, toe mense geskryf het dat hierdie liedjie een of ander berekende idee was oor hoe om munt te slaan uit die opkomende volkstoneel, is dit eenvoudig B.S. Eerlik teenoor God, dit is wat gebeur het en hoe die liedjie gespeel is.'
- McGuire se vokaal is laataand as 'n rowwe opname opgeneem. Sy stem was rasperig en moeg, maar die vervaardiger was mal daaroor en het daardie take gebruik. Die vervaardiger Jay Lasker het die liedjie na die Los Angeles-radiostasie KFWB gebring toe dit klaar was, waar dit vir die eerste keer gespeel is.
- Die grootste proteslied van die 60's, 'Eve Of Destruction', het 'n hippielied geword namate die Viëtnam-oorlog toegeneem het. Die liedjie is nie spesifiek oor die oorlog geskryf nie, maar die konflik in Viëtnam het dit selfs meer relevant gemaak.
- 'n Volksgroep genaamd The Spokesmen het 'n antwoordliedjie hierop genaamd 'The Dawn Of Correction' opgeneem. Die Woordvoerder was eintlik John Madara en David White, 'n Philadelphia-liedjieskryfspan wie se treffers 'At The Hop' en 'You Don't Own Me' insluit. Madara verduidelik aan Vergete Treffers : 'Ons het die liedjie op 'n Woensdag geskryf, dit die volgende Maandag opgeneem en dit is teen die einde van die week vrygestel. Ons het toe nie ’n kunstenaar gehad om dit op te neem nie, so ons het dit self gedoen. Ons het wel positief standpunt ingeneem met ons lirieke en probeer om Barry McGuire se stellings in sy liriek te beantwoord.' Madara het bygevoeg: 'In 1966, nadat ons Joey Heatherton vir Decca opgeneem het, het ons vir die volgende twee jaar begin uitgaan, en ek is in 1966 genooi om saam met Joey op die Bob Hope-toer na Viëtnam te gaan. Ek het altyd 'n bietjie ongemaklik gevoel oor die lirieke. Ná die reis na Viëtnam het ek gesien waardeur ons soldate gaan en hoeveel die oorlog glad nie sin gemaak het nie. Ek het beslis 'n paar persoonlike spyt gehad met 'The Dawn Of Correction'-liriek. Toe ons die liedjie geskryf het, was ons nooit vir die oorlog nie, ons was net vir Amerika, en ons het gevoel dat 'The Eve of Destruction' 'n klap teen Amerika was. As gevolg van die anti-oorlog sentiment, is 'The Dawn of Correction' natuurlik op die verkeerde manier geneem.'
- Die legendariese sessie-tromspeler Hal Blaine het hierop gespeel, en beskou dit as een van sy gunstelinge. Blaine het al op liedjies gespeel deur Simon & Garfunkel, Frank Sinatra, The Beach Boys en vele ander.
- Wanneer P.F. Sloan het hierdie liedjie geskryf, hy was 'n popliedjieskrywer en die helfte van 'n surf-rock-duo genaamd The Fantastic Baggys met Steve Barri. Sloan het na die musiek van volksangers soos Bob Dylan en Woody Guthrie geluister, wat die verandering van rigting in sy liedjieskryf veroorsaak het, en ook die verandering in bynaam - hy was tot op hierdie stadium bekend as Phil Sloan. In die daaropvolgende jare het hy treffers behaal met Where Were You When I Needed You ' deur die Grass Roots en ' Secret Agent Man ' deur Johnny Rivers, maar hy het 'n terugslag in die popmusiekgemeenskap in die gesig gestaar, wat gebuk gegaan het onder politieke druk en hom bevries. uit. Sloan het in 'n depressie gegaan en tyd in 'n geesteshospitaal deurgebring en 'n bestaan verdien by poste soos dwelmwinkelklerk en telebemarker. Dit was eers in 2006 dat Sloan met sy album teruggekeer het na musiek Sailover , wat saamgekom het op aandrang van die liedjieskrywer Jon Tiven, wat Sloan oortuig het om die album op te neem en dit ook vervaardig het.
- Die liriek in hierdie liedjie, 'jy is oud genoeg om dood te maak, maar nie om te stem nie,' het die debat oor stemreg in Amerika aangewakker, aangesien burgers in baie lande nie kon stem voordat hulle 21 was nie. Tydens die Viëtnam-oorlog, steun om die stemouderdom te verlaag, opgetel, aangesien soveel jongmense oorlog toe gestuur is, maar deelname aan die politieke proses geweier is. In 1971 is die Amerikaanse Grondwet gewysig, wat die stemouderdom tot 18 verlaag het.
- P.F. Sloan het 'n paar ander betogings in 1964 saam met hierdie een geskryf, insluitend 'The Sins of the Family' en 'Take Me For What I'm Worth'. Dit was toe hy die bynaam 'P.F. Sloan' - hy was voorheen bekend as 'Phil Sloan'.
- P.F. Sloan gee erkenning aan sy godsdiensstudies omdat hy hom inspirasie vir hierdie liedjie gegee het. Gebore Phil Schlein aan Joodse ouers, het hy 'n tak van Judaïsme genaamd Kabbalah bestudeer nie lank na sy Bar Mitzvah nie. Die liedjie, sê Sloan, is in wese 'n gesprek met God, met Sloan wat sy frustrasies oor 'hierdie hele gekke wêreld' uitlaat, en God wat antwoord dat hy verby dit moet beweeg ('Jy vertel my oor en oor en weer ...' )
Praat met die Joodse Tydskrif van Groter Los Angeles , Sloan het verduidelik: 'Dit is 'n eindelose dans om hierdie skeermes se rand oor wat God sê elke keer as ek hierdie lied sing. Hy sê vir my: 'Moenie glo ons is op die vooraand nie, ek gaan dit nie toelaat nie.' En dan ander kere wanneer ek dit sing, kry ek die boodskap hy gaan toelaat dat vernietiging plaasvind. Elke keer as ek dit sing, kry ek 'n insig in wat aangaan.' - Casey Abrams het 'n nuwe weergawe van hierdie liedjie saam met Cyndi Lauper op harmonie-koor in 2020 vrygestel voor die November-verkiesing in Amerika. 'Eve Of Destruction' is vandag net so relevant soos toe dit die eerste keer in 1965 verskyn het,' het Lauper gesê. 'Ek hoop die liedjie se kragtige boodskap met sy opgedateerde liriek sal mense motiveer om uit te klim en te stem.'
