- Die hoofsanger Richard Ashcroft het die lirieke geskryf, 'n sombere blik op die ennui van die alledaagse lewe: 'Jy is 'n slaaf van geld, dan sterf jy.'
Op hierdie punt in sy loopbaan het Ashcroft geleer dat geld en geluk nie sinoniem is nie. 'Mense is 'n lotterydroom in die lewe verkoop dat geld almal se probleme oplos,' het hy in 'n onderhoud met Songfacts gesê. 'Skielik kyk jy na mense en jy dink:' Ek weet hulle het X nodig, maar as ek X gee, sal die verhouding wat jare gelede moes sterf, voortgaan en bederf. ' Dit maak 'n magdom dinge oop waaroor u normaalweg nooit sou dink nie, verantwoordelikhede op 'n nuwe vlak. ' - Die beroemde orkestriff bevat 'n voorbeeld van 'n obskure instrumentale weergawe van die 1965 Rolling Stones -liedjie 'The Last Time' deur die vervaardiger Andrew Loog Oldham van Stones, wat dit op 'n album uit 1966 genaamd Die Rolling Stones -liedboek (toegeskryf aan The Andrew Oldham Orchestra). The Verve het toestemming gekry om die monster van ses sekondes van Decca Records, wat die eienaar was, te gebruik Oldham opname , maar hulle het ook toestemming nodig gehad van die uitgewer van 'The Last Time', iets wat hulle eers besef het nadat die album voltooi is.
So, met Stedelike Gesange Klaar om te gaan en 'Bitter Sweet Symphony' as die eerste enkelsnit, het Verve -bestuurder Jazz Summers probeer om die regte te bekom, wat aan Allen Klein se maatskappy ABKCO behoort. Die Rolling Stones het vroeg in hul loopbaan 'n baie skewe kontrak met Klein, wat hul bestuurder was, gesluit en moes groot toegewings maak om daaruit te kom. 'N Deel van die ooreenkoms het Klein die publikasiereg gegee op al die Stones se liedjies wat hulle tot 1969 opgeneem het.
In die boek Allen Klein: The Man Who Bailed Out the Beatles, Made the Stones en Transformed Rock & Roll , lui dit dat Summers Klein 15% van die publikasie aangebied het om die regte te verkry. Klein het hom plat van die hand gewys, en toe hy besef dat die Verve op 'n trefferrekord sit wat hulle nie sonder 'n ooreenkoms kan vrystel nie, dring hy aan op 100% van die publikasie. Die Verve het toegegee, want hulle het regtig geen keuse gehad nie. Richard Ashcroft, wat die liriek geskryf het, het 'n vaste bedrag van $ 1.000 gekry en moes sy regte onderteken. 'Ek is gedwing om een van die grootste liedjies van alle tye af te teken,' het hy gesê.
Die eindresultaat was dat Klein 'n enorme wins op die liedjie gemaak het elke keer as dit gekoop of in 'n TV -program, film of advertensie gebruik is. - 'Probeer om klaar te kom, jy is 'n slaaf van geld, dan sterf jy'
Ashcroft se pa, Frank, was 'n kantoorklerk, 'n ontevrede werk wat hom genoeg verdien het om oor die weg te kom. Hy sterf skielik aan 'n breinbloeding in 1982 toe Richard 11 was en sy susters, Victoria en Laura, baie jonk was.
'Hy het nege tot vyf gewerk en het nêrens gekom nie,' het Ashcroft gesê Kies . 'Ek het dadelik besef dat dit nie die lewe vir my was nie.' - Die voorbeeld wat in hierdie liedjie gebruik word, is een van die vele lae waaruit die snit bestaan. Die openingsgedeelte van die liedjie is nie 'n voorbeeld nie - dit is gereël deur Wil Malone - hoewel dit op die note gebaseer was.
- Nike het dit in advertensies gebruik as deel van hul 1998 I Can -veldtog, waarin alledaagse atlete met vasberadenheid oefen. The Verve was vasbeslote om hul liedjies in advertensies te gebruik, maar hulle het nie die publikasiereg op hierdie liedjie beheer nie: Allen Klein se ABKCO -onderneming het dit gedoen. Toe ABKCO die liedjie goedkeur, het dit Nike die reg gegee om dit saam met ander musikante op te neem, sodat The Verve ingestem het om hul oorspronklike opname te laat gebruik sodat dit nie gebeur nie.
Teksties staan die liedjie sterk teen die korporatiewe monoliet wat verkoop word deur sneakers, maar Nike gebruik net die instrumentele gedeelte, wat baie gewild was, aangesien Coca-Cola, Budweiser en ander groot ondernemings dit sou gebruik.
Na verneem word, is die Verve $ 175,000 betaal, met ABKCO wat baie meer ontvang het. Die groep het die geld aan die Rooikruis -landmynappèl geskenk.
Nadat die advertensie begin verskyn het, het die Stedelike Gesange album het 'n goeie verkoopstempel in Amerika gekry, wat die groep baie ekstra blootstelling in die land gegee het.
In Europa is die liedjie onder dieselfde omstandighede ongeveer dieselfde tyd in advertensies vir die motoronderneming Vauxhall gebruik. - Dit was die enigste Amerikaanse treffer vir The Verve, maar hulle was baie meer gewild in hul geboorteland in die Verenigde Koninkryk, waar hul volgende enkelsnit, ' Die dwelms werk nie , 'het na #1 gegaan. Die band het in 1999 uitmekaar gegaan en in 2007 hervorm en die album vrygestel Verder in 2008. Hul vorige albums was:
'N Noordelike siel - Dit is in 1995 vrygestel en het 'n donkerder kant.
'N Storm in die hemel - Uitgegee in 1993, 'n psigedeliese rocker.
Nee Kom af - 'n Versameling van die B-sye van 'N Storm in die hemel , wat in 1994 vrygestel is.
Na Stedelike Gesange , hul voorsanger, Richard Ashcroft, het 'n suksesvolle sololoopbaan begin.
Seth - Stuttgart, Duitsland - Het u die spel met woorde in die titel gevang ?: Bitter Suite Symphony.
- Die video wys hoe Ashcroft mense raakloop terwyl hy in Hoxtonstraat, 'n oorvol winkelgebied in Londen, loop. Dit is geïnspireer deur die video van Massive Attack se liedjie 'Unfinished Sympathy' uit 1991, waarop die sangeres op 'n soortgelyke manier in 'n straat geloop het. Die snit is geregisseer deur Walter Stern, wat ook Massive Attack se 'Teardrop' -promo gedoen het.
- As The Verve die publikasiereg op hierdie lied behou het, is die kans groot dat dit nooit 'n treffer in Amerika sou word nie. Dit is omdat hulle nie sou toegelaat het dat dit in die Nike -advertensie gebruik word nie, en dit is wat die liedjie daar bekendgestel het.
The Verve het in 1992 by die Amerikaanse mark probeer inbreek toe hulle 'n publisiteitsstunt opgevoer het, terwyl hulle 'n paar uur lank die liedjie 'A Man Called Sun' gespeel het agter in 'n bakkie wat in New York gery het. Maar hulle kon nie in Amerika deurbreek nie en het min moeite gedoen om dit te bevorder Stedelike Gesange daar.
Toe Nike die advertensie begin uitsaai (dit debuteer tydens die NFC -kampioenskapwedstryd tussen die San Francisco 49ers en Green Bay Packers op 11 Januarie 1998), het radiostasies 'Bitter Sweet Symphony' by hul snitlyste gevoeg en MTV het die video in wisselwerking gesit. Maar die liedjie is eers as 'n enkelsnit in Amerika vrygestel tot 10 Maart, toe dit reeds 'n hoogtepunt in gewildheid bereik het. Dit debuteer op nommer 13 op die Hot 100, bereik 'n hoogtepunt 'n week later op #12 en klim geleidelik op die grafiek oor die volgende 18 weke. - Omdat dit 'n voorbeeld van die liedjie van The Rolling Stones was, het Mick Jagger en Keith Richards saam met Richard Ashcroft komponiste -krediete gekry. As gevolg daarvan dat hy die tantieme verloor het, het Ashcroft gesê dit is 'die beste liedjie wat Jagger en Richards in 20 jaar geskryf het.'
- Dit word op die belangrikste eindtoneel in die 1999 -film vertoon Wrede bedoelings waar sy stiefsuster Kathryn (Sarah Michelle Gellar) haar dood kry nadat Sebastian (Ryan Phillippe) sterf. Dit is bedoel om Sebastian se ups en downs in die lewe uit te beeld: Kathryn se wrede manewales wat hom amper vernietig het en die pragtige meisie (Reese Witherspoon) wat hom gewys het hoe om sy lewe lief te hê en te verlos.
Volgens die vervaardiger Neal Moritz het die liedjie byna 'n miljoen dollar gekos om uit te klaar, ongeveer 10% van hul begroting. Toe hulle die koste agterkom, probeer hulle baie ander liedjies in die plek daarvan, maar nie een het dieselfde impak nie.
Kristy - La Porte City, IA - Ons het nog nie 'n verduideliking daarvoor gevind nie, maar die Seattle Seahawks-sokkerspan gebruik dit sedert die middel van die 00's as hul temalied. Die liedjie is beslis nie 'n tipiese sportlied nie, en het niks met Seattle te doen nie - 'n stad met 'n ryk musikale geskiedenis en baie tuisgemaakte liedjies wat meer gepas lyk.
Die Seahawks speel die liedjie op die veld, sodat dit gehoor kon word by die drie Super Bowls wat die span gemaak het: 'n verlies vir die Steelers in 2006, 'n oorwinning teen die Broncos in 2014 en 'n verlies vir die Patriots in 2015 (die Pats kom uit na ' Crazy Train '). - Besonderhede oor die regsgeding rondom hierdie liedjie is nie duidelik nie, want daar was geen hofsaak om dit op rekord te kry nie. Dit blyk dat David Whitaker, wat die strykersreëling op die orkesweergawe van 'The Last Time' gemaak het, niks gekry het nie. Andrew Loog Oldham, wat die weergawe vervaardig het, het oorgegaan tot die aksie nadat 'Bitter Sweet Symphony' vrygestel is, en dit is onduidelik of hy 'n skikking bereik het.
Wat die publikasieregte vir die 'The Last Time' betref, is dit deur ABKCO bestuur, maar Allen Klein was blykbaar nie die enigste eienaar nie. Volgens 'n artikel in die tydskrif Mojo het Klein 9/24ths van die publikasie gekry, Mick Jagger en Keith Richards het 9/24ths gedeel, en 3/24ths het na Westminster Publishing gegaan, wat die Stones -uitgewers was. Die wegneem hier is dat Jagger en Richards grootliks voordeel getrek het uit die transaksie, wat verklaar waarom hulle nooit veel te sê gehad het oor die regsgeding nie.
Nog 'n plooi: 'The Last Time' is baie soortgelyk aan 'n 1955 -liedjie van The Staple Singers genaamd 'This May Be The Last Time', maar The Stones beweer dat dit hul eie is. - Dit was 'n showstopper toe 'n herenigde Verve die Glastonbury -fees in 2008 speel. Ashcroft het die lied bekendgestel deur te sê: 'Life's a struggle. Maandagoggend kan 'n stryd wees vir baie van u in 'n werk wat u minag, en werk vir 'n baas wat u minag. 'N Slaaf van geld, dan sterf ons.'
- In 'n verklaring wat op 23 Mei 2019 vrygestel is, het Richard Ashcroft aangekondig dat Jagger en Richards hom 'Bitter Sweet Symphony' tantieme terugbetaal het en dat The Stones -duo ook hul skryfkrediete laat verwyder het. Die aankondiging het saamgeval met die feit dat Ashcroft die uitstaande bydrae tot die Britse musiek ontvang het tydens die Ivor Novello -toekennings. Ashcroft sê dat hy uiteindelik die liedjie kan geniet as hy dit by voetbalwedstryde hoor speel.
